Dag 0, 1 & 2 – Spijkenisse – Dusseldorf – Cairo – Johannesburg – Emalahleni

Nou, de vakantie kan beginnen!

Aangezien we deze keer van Dusseldorf in plaats van Amsterdam vlogen, begon de vakantie deze keer niet ’s ochtends vroeg maar aan het begin van de avond. Door de chips, snoepjes en het drinken voelde de rit naar Dusseldorf al als een onderdeel van de vakantie.

Het hotel in Dusseldorf was verder weinig bijzonder, maar prima kamers. Het enige wat een beetje apart was, was dat Richard en Cynthia op een andere verdieping zaten als Colin en Damian, en dat ze een apart sleuteltje hadden voor de lift om naar die verdieping te komen.

De volgende ochtend gingen we op ons gemak naar het vliegveld en kon het avontuur echt beginnen. Het ging al direct niet helemaal goed, want we mochten niet door de priority lane, wat een schande! Volgens de medewerker vlogen we geen business class terwijl dat wel zou moeten zijn. Er onstond dus wat verwarring maar uiteindelijk bleek alles gewoon te kloppen.

Hierna gingen we naar de security check en daar bleek dat er meer achter Cynthia schuil ging dan gedacht. Nou wordt ze er altijd wel uitgepikt, meestal door een beugel bh, maar deze keer was er duidelijk meer aan de hand. De tas moest open, alles werd gecontroleerd, het alarm ging af, zwaailichten ging aan, er kwam politie bij, er moesten vragen beantwoord worden en Cynthia haar naam werd genoteerd. We kwamen haast op TV bij Border Security.

En dit allemaal voor een zak snoepjes. Die neemt Cynthia dus nooit meer mee. Uiteindelijk mochten we toch door, al is het vermoeden dat Cynthia in het vervolg op ieder vliegveld goed in de gaten gehouden zal worden.

We gingen in de lounge zitten waar het prima toeven was, hapje, drankje, nog een hapje, nog een drankje, enzovoorts. Beetje Netflix kijken, eventueel puzzelen. Prima hoor.

De vlucht was prima. We zaten erg ruim, en vooral Colin en Damian waren erg te spreken over het eten.

In Cairo aangekomen was het wel wat chaotisch, en we liepen haast naar buiten in plaats van terug naar international departures. En met onze coke koningin in het midden had het moeilijk geweest weer terug te komen.

We zochten de lounge op waar we een tijdje moesten wachten op de volgende vlucht. Het was wel een lange zit, maar goed, ook nu gold, met wat te eten en te drinken, een filmpje of een puzzeltje, gaat de tijd vanzelf voorbij.

Bij de pre-check werd er erg kritisch gekeken naar onze boarding passes, wat waarschijnlijk te maken had met onze drugs donna. In het vliegtuig werd er snel een poging tot slapen ingezet, waar sommigen sneller succesvol waren dan anderen.

We kwamen aan op het vliegveld van Johannesburg en waren lekker snel het vliegtuig uit.

Helaas haalde het noodlot ons toch in. In alle reizen hebben we geluk gehad, maar nu miste er toch echt 1 van onze koffers. Of dit iets te maken had met onze narco prinses weten we niet, maar het viel toch wel op.

Nu maar duimen dat de koffer morgen inderdaad wordt afgeleverd bij het hotel waar we dan naar toe gaan. Gelukkig hebben we de bagage wel gesplitst over de koffers en zit niemand zonder schone onderbroeken en de rest.

Na het papierwerk afgehandeld te hebben, konden we de auto gaan ophalen. Dit ging verder soepel en binnen no-time zaten we op de weg. Het was nog even wennen voor Richard dat ze hier aan de andere kant van de weg rijden, en dat daarom ook de ruitenwisser en richtingaanwijzer andersom zitten. Dit gaat dus wel eens mis, waardoor de ramen wat vaker dan nodig geveegd worden.

De weg was vrij rustig en een heel stuk beter dan in België. We zagen wel wat rare manoeuvres van mensen, met de auto door de berm naar de andere kant, te voet dwars over de snelweg oversteken en zo voorts. Verder voelde het eigenlijk erg als rijden in Amerika.

Het hotel was prima en naast een mall. Daar hebben we heerlijk, en goedkoop, geluncht en gedineerd. Tussendoor hebben we zelfs nog even de formule 1 kunnen bekijken. Dat was wel wat gedoe met de laptop, vpn en beperkte bandbreedte, maar het lukte. Uiteindelijk bleek het echter ook gewoon op tv uitgezonden te worden, dat was een stuk makkelijker.