Dag 4 – St. Pierre – Curieuse

Er moet niet gedacht worden dat dit een vakantie wordt waarin alleen geluierd wordt, nee ook nu is het weer hard werken.

We hadden een boot geregeld waar we om negen uur moesten zijn. Op aanraden van de kapitein, bracht hij ons eerst naar St. Pierre, een super klein onbewoond eiland voor de kust van Praslin. Volgens Wikipedia is het 100 bij 100 meter, zelf hadden we het idee dat het een stuk kleiner was.

We stapten uit de boot in een kleine inham en klommen de rotsen op om onze spullen neer te leggen. We zagen al direct een hoop krabben en krabbetjes, maar ook een soort rare springende vissen die zich vastzogen aan de rotsen en dan iedere keer kleine sprongetjes maakten om hoger te komen…

Op de rotsen waar we onze tassen wilden neerleggen, kregen we direct bezoek van meerdere hagedissen die het lunchpakket in Damian zijn tas roken.

Nadat we de spullen op een andere plek hadden neergelegd, waar de hagedissen niet leken te kunnen komen, gingen we te water. Richard viel in slow motion het laatste stukje naar beneden, op wat pijnlijke plekken na, was er verder niets aan de hand. In het water kwamen we veel soorten tropische vissen tegen.

Na eerst een tijdje gesnorkeld te hebben bij de rotsen waar we aangekomen waren, gingen we daarna een rondje om het eiland zwemmen. Onder weg kwamen we natuurlijk nog meer vissen tegen, al bleek door de golven en de stroming, rond het eiland, het beste stuk het begin te zijn.

Na het rondje, gingen Colin, Damian en Cynthia op ontdekkingstocht op het eilandje, terwijl Richard nog even doorsnorkelde.

Colin stond nog haast met zijn hoofd in een spinnenweb van een joekel van een spin. 

Cynthia liet nog een fles water in het water vallen, en Richard, milieubewust als hij is, ging met gevaar voor eigen leven tussen de rotsen en golven de fles pakken. Dat leverde hem nog wat meer pijnlijke plekken op.

Na ongeveer 2 uur, kwam de boot ons weer oppikken om ons naar de volgende bestemming te brengen, Curieuse eiland. Dit eiland is ook onbewoond, maar wel een heel stuk groter. We werden afgezet bij het strand en werden verwelkomd door heel veel landschildpadden.

Toen we rondliepen hoorden we ineens het geluid van een dolle stier. Colin, die bekend staat voor het weten van opvallende feitjes, herkende dit als het geluid van parende schildpadden. Hij bleek gelijk te hebben. Nou staan schildpadden niet bekend om hun snelheid maar ondanks dat we vrij snel ter plaatse waren, was het mannetje al weer naar beneden aan het klimmen.

We liepen nog even verder naar een ander deel waar nog meer schildpadden waren.

Terwijl Richard even niet oplette, werd hij haast te grazen genomen door drie gevaarlijk uitziende schildpadden.

Na een tijdje tussen de schildpadden te hebben gelopen, moesten we op pad. We zouden opgehaald worden bij een ander strand en daarvoor moesten we een pad volgen over het eiland heen naar de andere kant, waar het Doctors House stond, een overblijfsel van de periode toen het eiland gebruikt werd voor een lepra kolonie. Het pad bestond uit stevige klimmetjes en afdalingen, afgewisseld met steigers door de mangrove.

Onderweg kwamen we deze rare jongen tegen. Het was een krab, maar zou ook een alien geweest kunnen zijn die hier undercover is om een aanval om de wereld over te nemen aan het voorbereiden is.

Na een half uurtje lopen, kwamen we uiteindelijk aan de andere kant van het pad uit, waar nog een restantje stond van een huisje wat bij de lepra kolonie hoorde. Het Doctors House stond er nog wel prima bij.

Op de rand van het strand aten we even ons lunch pakket, om daarna nog even lekker te genieten op het strand.

Na zo een tijd lekker te hebben gerelaxed, werden we weer opgehaald om terug te gaan naar Praslin. We bleken meer dan 1500 foto’s te hebben gemaakt, dus was Cynthia wel even bezig met het uitzoeken er van. Uiteindelijk bleven er minder dan 500 over.