Dag 3 – Fond Ferdinard – Anse Volbert

We stonden om 7:25 naast het bed en om 7:30 zaten we aan ontbijt buffet. We waren zo vroeg omdat we naar het Fond Ferdinand park gingen, waar ons een aardig klimmetje te wachten stond.

Er was genoeg keus bij het ontbijt, dus we hadden een goede bodem. Naast het restaurant zag Richard nog een kooi met twee vliegende honden. Het mannetje had duidelijk andere ideeën dan het vrouwtje waardoor er een live #metoo situatie afspeelde.

Nadat iedereen klaar was, liepen we richting de bushalte. Het schema van de bus was niet echt duidelijk en uiteindelijk bleek dat we de bus net gemist hadden en dat de volgende bus pas over een uur kwam. We besloten dus maar een taxi te nemen.

In Fond Ferdinand aangekomen werd ons verteld dat je alleen op vaste tijden naar binnen mocht, en alleen met een gids. Hier moesten we helaas wel even op wachten en het bleek dat we met een hele grote groep naar binnen gingen. Hierdoor gingen we niet zo vlot als we normaal zouden gaan, maar het was wel erg mooi. De gids, Clifford, deed in ieder geval erg zijn best en was ook best grappig. In het park draait het vooral om de coco de mer bomen, een type boom dat alleen op de Seychellen voorkomt. Deze boom produceert enorme noten. Wanneer ze bruikbaar zijn voor herplanten zijn ze flink zwaar, anders wegen ze niet veel.

Clifford vertelde hier van alles over maar vooral de vorm van de vruchten aan de vrouwtjes bomen en de bloemen aan de mannetjes bomen, gaven hem veel aanleiding voor schuine grappen.

Hij vertelde dat de inhoud van de noot in China en Japan, hoe kan het ook anders, gebruikt word als natuurlijke viagra. Het was wel een beetje jammer dat hij het hele verhaal nog een keer specifiek herhaalde, zich daarbij richtend op Richard… Het is niet helemaal duidelijk waarom hij dit deed. Richard wil hier wel even afstand van nemen…

Onderweg kwamen we langs kaneelbomen, waarvan we een stukje schors kregen om te proeven.

Verder zagen we vanilleplanten.

Ook zagen we takamaka bomen, waar de lokale rum naar vernoemd is (maar niet van gemaakt is).

Zoals gezegd, het was wel een stevige klim, van 668 treden, opgedeeld in 23 stukken.

Op de weg naar boven, kwamen we nog termietenheuvels tegen, een zwarte papegaai (al moet je wel heel goed kijken) en natuurlijk heel veel coco de mer bomen.

Boven op de berg was het uitzicht super, je kon een aantal van de andere eilandjes mooi zien liggen.

Het zonnetje en de klim zorgde voor een hoop verhitte gezichten.

We gingen na een tijdje boven rond te hebben gekeken, weer naar beneden.

Na zo’n inspannende ochtend was het ’s middags lekker liggen op het strand en in de zee.

Omdat het hier winter is, wordt het wel al vroeg donker, ook al verandert de temperatuur dan nauwlijks.