Dag 8 – De Ronde van La Digue

De dag begon vandaag met het huren van fietsen. Omdat er dus weinig auto’s zijn op La Digue, is de fiets het vervoersmiddel bij uitstek (of lopen natuurlijk).

De proloog van onze ronde was een stukje vals plat naar de meest noordelijke punt van het eiland. Toen we daar de bocht om kwamen, werden we ineens geconfronteerd met een supporter op de weg.

Na deze foto opportunity, vervolgde we onze tour met een etappe met de finish bij ‘Bikini Bottom’. Ook hier werden wat foto’s genomen, Spongebob was in geen velden of wegen te bekennen.

We stapte weer op de fiets voor een vlakke etappe door het centrum van La Digue waar Cynthia nog even een werkbezoekje pleegde bij de lokale kinderopvang. Het was alleen zaterdag, dus waren ze gesloten.

Dit gold ook voor de school.

De kerk was wel open.

We fietsten verder richting L’Union Estate. Dit is een koloniaal overblijfsel waar ze nu nog wel vanille en kokosnoten verbouwen. Bij de ingang is een heel oud kerkhof, uit de koloniale tijd. De grafstenen zijn gemaakt door dezelfde aannemer als die van die toren in Pisa.

Vervolgens kwamen we langs de molen, waar de os schijnbaar ook gewoon weekend had, dus er werden geen kokosnoten tot olie gemalen.

We fietsen door totdat we bij de Giant Union Rock kwamen. Zoals de naam al verraad is dit een hele grote rots. Wel een mooie rots overigens. Deze rots ligt in een stuk waar een hele hoop schildpadden liggen.

Twee schildpadden hielden op een gegeven moment nog een race, met meer spanning dan de Formule 1. We hadden graag bewegende beelden laten zien, maar Richard dacht dat hij filmde, maar bleek alleen een foto genomen te hebben. Dit leidde tot veel spot van Colin en vooral Damian.

Een schildpad was een stuk de rots opgeklomen. Eerst dachten we dat hij niet meer naar beneden durfde, maar het kan ook zo maar zijn dat hij de boel als een echte strandmeester van hogerop een beetje in de gaten hield. Omdat dat dat natuurlijk niet op een lege maag kan, ging Richard deze David Hasselhoff onder de schildpadden wat blaadjes brengen.

We stapten op de fiets richting de vanille plantage om daar ook nog even rond te kijken. Verder zagen we ook nog diverse andere flora, koloniale huizen en een eilandje een stukje uit de kust.

We gingen weer terug naar de uitgang voor de volgende etappe richting het Veuve Reserve, een stuk bos waar veel vogels en andere beesten zitten. We parkeerden onze stalen rossen, en gingen te voet verder.

We kregen wat uitleg over de verschillende vogels die we konden spotten en liepen naar binnen. Het was direct raak, we zagen een mannelijk exemplaar van de paradise flycatcher. En hij bleef nog zitten ook.

We liepen verder en helaas moet gezegd worden dat het geluk niet voortduurde. Alhoewel we in het begin best veel vogels zagen, vlogen ze iedere keer snel weg als we een foto wilden maken. Uiteindelijk hoorden we een hele hoop vogels maar zagen we ze niet meer. Hier toch nog een paar foto’s.

Richard dacht op een gegeven moment dat hij gewoon stil moest blijven staan, net zo lang totdat de vogels kwamen. Dat was niet zijn beste idee.

Wat we wel mega veel zagen waren de palmspinnen, variërend van de maat ‘liever niet’ tot de maat ‘ho ho, weg hier’. Gelukkig hadden we wel gelezen dat de spinnen niet giftig waren. We zagen ook nog wat vleerhonden vliegen en hangen in de boom.

We stapte weer op de fiets voor een lange etappe richting het hotel voor de fourage, ofwel de lunch. Hier hebben we verder geen foto’s van gemaakt, dit was niet zo boeiend.

Na deze rust, stapten we weer op de fiets voor een monsteretappe met een berg van de buitencategorie op het eind, maar wel finish bergaf. De finish lag bij het Grand Anse, een strand aan de oostkust van La Digue. Tijdens dit seizoen staat er dan een erg verraderlijke stroming en is er veel golfslag. Het strand was erg groot, en er waren maar weinig mensen. De golven waren hier wat minder hoog dan op Anse Georgettes, ze braken eigenlijk te vroeg, maar ze kwamen wel heel snel achter elkaar.

We besloten echter door te lopen maar Petit Anse, dat via een kleine hike door de natuur en over de rotsen te bereiken was.

Qua stroming en golfslag was het hier eigenlijk hetzelfde, het was alleen nog rustiger.

We gingen bij een hutje zitten van palmbladeren en gingen lekker het water in.

Terwijl we op het strand zaten, kwam dit kleine krabbetje nog voorbij.

Uiteindelijk liepen we nog even terug naar het Grand Anse strand om daar ook nog even lekker te zitten, en naar de wonderlijke rotsformaties te kijken

Tegen een uur of 5 was het tijd om weer op huis aan te gaan, zeker omdat we dezelfde route weer voor de boeg hadden, dus weer een paar stevige klimmetjes.