Dag 6 – Tangkahan

Hoe was je een olifant?

Helaas had Cynthia de hele nacht op de wc gezeten en kon ze niet mee om de olifanten te gaan wassen. Ook Colin twijfelde of hij wel zou gaan met zn teen (misschien was hij bang dat er een olifant op zou gaan staan), maar hij besloot toch te gaan.

De weg er naar toe ging van weg, naar weg met gaten, naar gaten met weg, naar alleen gaten over. We reden door dorpjes en door palmolievelden. Onderweg stopten we op twee plekken om van een mooi stukje uitzicht te genieten of wat uitleg te krijgen over de planten in de omgeving.

Twee keer moesten we over een brug waarvan je spontaan de bibbers kreeg.

Eerst kwamen we aan bij het dorpje Tangkahan om daar bij een hot water spring te zwemmen. We moesten over een paadje tussen diverse huisjes door om uiteindelijk natuurlijk weer over een loopbrug te moeten,

De rivier stroomde hier langs een rotswand waar warm water uit sijpelde. In spleten in de rots wand ontstond daardoor een warm water poeltje waar je lekker in kon staan, meer kon ook niet want het was vrij smal. Bij de rotswand was het water van de rivier daardoor ook wat warmer.

Hierna gingen we lunchen in een restaurant in het dorp om daarna het laatste stukje naar de olifanten wasstraat af te leggen. We moesten even wachten bij het souvenir winkeltje (zodat je toch in de verleiding komt om wat te kopen, wat we dus maar gedaan hebben), om vervolgens naar de rivier te lopen waar al drie olifanten in de rondte liepen af en toe wat modder over zich heen gooiend, zodat we niet helemaal voor niks waren gekomen. De kleinste olifant probeerde af en toe nog naar de mensen toe te lopen, maar werd dan toch snel teruggestuurd door de rangers.

Na even wachten, zagen we in de verte de andere olifanten komen aanlopen, waarmee het totaal aan vieze olifanten op 9 uit kwam.

Schijnbaar hadden de rangers koude armen, of wilden ze er voor zorgen dat de olifanten niet gingen poepen terwijl ze gewassen werden, maar de olifanten keken in ieder geval niet op of om toen er een arm tot aan de oksel in hun achterste verdween en er flinke klonten poep uit te voorschijn werden getoverd. Dat heb ik Hans Klok of Hans Kazan in ieder geval nog nooit zien doen.

Er was een touwtje gespannen tussen de olifanten en de mensen, terwijl één van de rangers een totaal onduidelijke uitleg gaf. Wat in ieder geval wel duidelijk was, was dat een touwtje een olifant niet tegen hield, dus toen er weer één op avontuur wilde tussen de mensen, gaf dat een hoop hilariteit. Toen ook nog één van de olifanten zijn tweede slurf liet zien, was de sfeer helemaal opperbest.

De olifanten gingen het water in om alvast in te weken, en de rangers deden alvast voor hoe de olifant gewassen moest worden.

Hierna ging het touwtje weg en koos iedereen zijn of haar favoriete olifant uit om te wassen. Wij kwamen gelukkig bij een olifant met maar één slurf. Het wassen op zich was natuurlijk niet zo moeilijk, maar wel gewoon een groot oppervlak.

Nadat de olifanten er weer blinkend uit zagen, werden we beloond met een douche en kus.

Iedereen was er hongerig van geworden, en dan vooral de olifanten. Dus kreeg iedereen een tasje met fruit en bamboe om de olifanten te voederen.

We eindigden met een groepsfoto met de olifanten. (let op, die met die groene broek is geen olifant).

We liepen weer naar boven, terug naar de auto, en we zagen dat de olifanten hetzelfde pad namen.

Boven aan vroegen we of we nog even op de foto konden met een kleine olifant. Wat leuk was, maar wat helaas niet op de foto staat, was de reactie van Damian toen hij weg wilde draaien van de kleine olifant en toen ineens oog in oog stond met de grote olifant die je op de foto net achter hem ziet komen aan lopen.

Hierna gingen we weer 2 uur in de auto terug naar Bukit Lawang, waar Cynthia gelukkig weer wat was opgeknapt.