De dag begon met wat Indonesische cultuur.
De eerste stop voor vandaag was een zilversmid waar we uitleg kregen over het bewerken van zilver tot mooie sieraden. Na deze uitleg gingen we nog even kijken in de bijbehorende winkel om eventueel nog iets te kopen. Natuurlijk gingen we niet onverrichterzake naar buiten,en kocht Colin een stoere armband.
Op Internet hadden we ook nog een andere zilversmederij gezien, die we ook nog graag wilden bezoeken omdat het gebouw er erg mooi uitzag. Ook hier krijgen we uitleg over hoe het zilver tot sieraden werd gesmeed, maar hier was meer van het proces ook echt te zien.
Ook hier gingen we nog even de shop in, en kocht Cynthia een mooie ring die op maat werd gemaakt terwijl we zaten te wachten.
Hierna gingen we naar een Batik fabriek om uitleg te krijgen over hoe deze stof gemaakt wordt.
We lieten Ubud voor wat het was en we gingen op weg naar Sanur, de laatste stop van de vakantie. Onderweg gingen we nog wel naar het Turtle Conservation and Education Center, een vrijwilligersorganisatie die zich inzet voor het behoud van zeeschildpadden. Naast dat ze gehandicapte schildpadden verzorgen, verzamelen ze ook de eieren van nesten om deze in een veilige omgeving te laten uitkomen. Voor een kleine donatie mag je dan een schilpadje uitkiezen en zelf uitzetten in de oceaan.
We kozen allemaal een leuke schildpad en werden met een busje naar het strand gebracht alwaar onze schildpadjes aan hun avontuur zouden beginnen.
De eerste schildpad die te water ging was Sjon Schildpad, van Damian.
Hierna was Sheldon aan de beurt, de schildpad van Colin.
De volgende was Joep, de schildpad van Cynthia. Joep had een moeilijke start, hij (of zij) had nogal wat pech.
De laatste was de schildpad van Richard, Harrie.
Nadat alle schildpadjes het ruime sop hadden gekozen, gingen we terug naar het center. Hier kregen we allemaal nog een certificaat met onze naam, en de naam van de schildpad. Ongelovelijk, maar alles was correct geschreven.
We gingen richting de villa, welke nog maar een kwartiertje rijden was. Het was even zoeken omdat het niet helemaal duidelijk aangegeven stond, maar we kwamen er. De villa was echt adembenemend:
’s Avonds werd er nog een lichtjesoptocht georganiseerd als voorbereiding op de onafhankelijksdag de volgende dag. We gingen kijken bij de McDonalds, waar de hostess van de villa had gezegd dat we het zouden kunnen zien. Alhoewel het om 6 uur zou beginngen, duurde het uiteindelijk tot een uur of 7 voordat er daadwerkelijk iets te zien was. Het bleek echter dat je het vanaf de McDonalds precies eigenlijk niet kon zien, ja, ze liepen de krusing er naast over, maar dan precies de andere kant op. We hadden het net op tijd door en staken snel over om op de juiste plaats te gaan staan. Hierdoor hadden we prima zicht, beter dan alle andere toeristen die na ons tot dezelfde conclusie kwamen. Wel moet gezegd worden dat we ook niet helemaal veilig stonden, zo helemaal vooraan. De lichtjes van de parade waren namelijk brandende fakkels waar iedereen mee liep, volwassenen maar ook kleine kinderen. Een paar keer kwam zo’n fakkel best dichtbij. Je kan je trouwens niet voorstellen dat in Nederland een avondvierdaagse zo met fakkels zou lopen, ook omdat tussen de mensen ze ook nog met grote nylon vlaggen liepen te zwaaien.
1 gedachte over “Dag 20 – Ubud – Turtle Conservation and Education Center – Sanur”
We wisten niet dat Richard een tweelingbroer had. Leerzame cultuurdag. Schildpadjes in het ruime sop gezet . Precies op tijd voor de onafhankelijksdag optocht. Leuk.
Reacties zijn gesloten.