Dag 4 – Maui – Waihe’e Ridge Trail

Vanochtend vlogen we vroeg naar Maui. Omdat we niet zeker wisten of het druk zou zijn, waren we ruim op tijd, wat gelukkig niet nodig was. Aangekomen op Maui, haalden we onze bolide op en konden we op pad.

We reden eerst even langs de Walmart voor water en iets te lunchen. We kochten ook diverse kaartspellen van de Avengers en Star Wars, die in Nederland niet te krijgen zijn, en wat twee spellen om ’s avonds te doen. Tot nu toe hebben we het echter niet langer kunnen uithouden dan 21.00, maar de wil is er.

Daarna konden we echt op pad, richting de Waihe’e Ridge trail. Uit de speakers knalden de hits van de YMCA, ABBA en toen K3 begon, dachten we dat het tsunami alarm afging, maar het bleek dat Colin uit volle borst mee zong. De stemming steeg in ieder geval!

Bij de trail aangekomen, keken we even op het bordje en zagen dat de klim op sommige stukken best pittig zou zijn.

Vol goede moed gingen we beginnen. We moesten eerst door een krap poortje en het bleek dat het eerste stuk direct het meest pittige stuk was, om de dikke Amerikanen even af te schrikken dachten we.

Na dat stuk hing bij Richard de tong al op de schoenen, en gelukkig voor hem vonden de anderen het ook wel zwaar.

Het was echt een mooie hike, met op heel veel plekken een geweldig uitzicht.

Op een gegeven moment kwamen we een paar mensen tegen die al op de weg terug waren. Ze vertelden ons dat we er bijna waren. Nou, of die mensen konden niet goed inschatten hoe lang ze gelopen hadden, of ze dachten ons even te pranken, maar ik geloof dat er een speciaal plekje in de hel is voor zulke grapjassen! Bij iedere bocht dacht ik er er te zijn, maar volgens mij waren we pas halverwege.

Hoe dan ook, het bleef echt geweldig om rond te kijken, je kon voor je gevoel zo King Kong of Jurrasic Park voor je ogen zien gebeuren, maar dat kon ook het zuurstofgebrek zijn. Het was in ieder geval goed te merken dat Cynthia flink is afgevallen want die liep als een kievit naar boven. Richard leek meer op een… ja op wat eigenlijk?

Eindelijk boven aangekomen ging Colin zijn eigen waterval starten, ze zullen beneden raar hebben opgekeken.

Hier boven kon iedereen even bijkomen.

Na een kwartiertje rust gingen we weer naar beneden, van boven kon je op sommige plaatsen het pad naar beneden goed zien.

Beneden aangekomen bleek dat het ons weer gelukt was om sneller dan de normale tijd een hike af te ronden. In plaats van 2 uur en 50 minuten, hadden we de hike in 2 uur en 15 minuten gedaan.

We gingen naar het hotel om daar even lekker op te frissen. Colin presteerde het om in de eerste 15 minuten de wc te laten overstromen nadat hij schijnbaar een ongelovelijk dikke jongen had geprobeerd weg te spoelen.

Al met al een geslaagde dag!