Dag 5 – Ciutat de las Artes y Ciensias

De voorspellingen voor vandaag waren weer wat gunstiger en de huid van de kreeften onder ons was ook weer wat gekalmeerd. We konden dus weer op pad.

Met onze Valencia Card konden we gratis met het OV, dus we namen de bus rechtstreeks richting het Ciutat de las Artes y Ciencias, een gebied in Valencia bekend om de moderne architectuur. Ook was hier het Oceanografic, vergelijkbaar met het Oceanium van Blijdorp (de naam gaf al iets weg).

We baanden ons een weg door de groepen van groepen van kinderen die op schoolreis waren, en gingen naar binnen. Het eerste deel was gewijd aan haaien, roggen en vooral kwallen.

Dit gebied liep over in een deel over de Caribbean. Of te wel, veel kleurige vissen en koraal.

Er was een joekeloeres van wat ze hier een Napoleon vis noemen.

En dit keer was de murene ook redelijk te zien.

Ze hadden hier ook zeedraken, al dachten wij meer aan zeepaardjes.

We liepen door en liepen langs de zeehonden en verderop de zeeleeuwen. Er was er één die deed ons erg denken aan Loki. Verder waren er diverse zeehonden die in koppels zich aan het voorbereiden waren of bezig waren de populatie in stand te houden.

In dit park hadden ze ook een Beloega dolfijnen familie, dat was wel gaaf om een keer te zien.

Hierna verlieten we het Oceanografic en liepen we richting het Agora, een evenementenhal, wat nu helaas dicht was. De architectuur was in ieder geval apart.

We gingen het wetenschaps museum in. Hier was van alles te zien en hier en daar ook te doen, wat zeker leuk was.

Toen we buiten kwamen miezerde het helaas, maar we liepen nog rond om de verschillende gebouwen te bezichtigen.

Als laatste gingen we naar het Hemisperic, een Imax theater. Door een misverstand zaten we niet bij ‘Een Reis door de Amazone’ maar bij een film over dinosauriërs, ook leuk maar het was wel een beetje een tranentrekker voor kinderen. Je kreeg een soort futuristische koptelefoon waarop je je taal kon kiezen. Dat ding zat echter voor geen meter, en het was ook niet helemaal duidelijk hoe die op moest. Gelukkig werd er aan het begin van de film getoond hoe die op moest. Het zat nog steeds voor geen meter, maar de film kon beginnen.

Het nut van de koptelefoon viel een beetje weg toen het geluid in de zaal zo hard stond, dat het het geluid van de koptelefoon totaal overstemde. Na een paar minuten stopte dat echter en konden we eindelijk rustig de film kijken over het tragische verhaal van een kleine dinosaurus die z’n moeder kwijt was.

Hierna gingen we weer terug naar het hotel om daar nog even lekker te eten en voetbal te kijken.