8 dagen loop ik met een tas van 10 kilo te zeulen, met daarin de camera met telelens, in de hoop er een paar mooie foto’s mee te schieten die niet met de gewone lens gemaakt kunnen worden. Een paar enkele keren, bijvoorbeeld de dolfijnen, had ik die mazzel. Vandaag gaan we paleizen en kastelen bekijken, dan heb je geen telelens nodig, denk je, en laat je de camera tas in het hotel.
De oplettende lezer voelt hem al aan komen, dit was de dag voor de telelens om te shinen. Keer op keer zag je in de verte een mooi uitzicht op een ander paleis en greep ik naar die camera op m’n rug, die er niet was.
Genoeg geklaagd, we beginnen bij het begin. Het eerst paleis om te bezoeken was het Pena Palace, dit is de bekendste en de drukste, dus we hadden de kaartjes van te voren geregeld, voor het vroegste tijdstip dat je naar binnen kon. Alhoewel het op zich niet zo ver was, was het wel boven op de berg en leek het dit keer verstandig om de trip naar boven gemotoriseerd te doen. We bestelden een Uber, en we wachtten. Die Uber cancelde de rit, dus bestelden we een nieuwe Uber, die de rit ook weer cancelde. Drie keer is scheepsrecht zou je zeggen, maar niet bij onze Ubers, dus uiteindelijk zaten we in een tuktuk om in ieder geval nog op tijd te zijn.
Bij de paleispoort aangekomen mochten we nog steeds wel een stuk omhoog lopen om de bloedsomloop goed op gang te brengen.
Het paleis zelf was echt prachtig, zeker de buitenkant leek zo uit duizend en één nacht te komen.
Ook de binnenkant was weer mooi om te zien. En als ik zeg mooi, bedoel ik vaak zo spuuglelijk maar dat het wel helemaal klopt bij het plaatje. Het bleek ook nu weer zo te zijn dat dit paleis eerst een erg oud klooster was, wat door één van de vele Portugese koningen verbouwd en uitgebouwd is tot een paleis.
Hierna gingen we lopend naar het volgende hoogtepunt (het was ook best wel weer een klimmetje), het Moorish Castle. Dit is geen paleis, ook niet echt meer een kasteel, meer een kasteelmuur. Ooit gebouwd in de 8ste/9de eeuw door de Moren maar veroverd door de christenen in de 11de eeuw. Zoals gezegd, eigenlijk was het alleen nog maar de ommuring maar wel erg mooi, en echt met een geweldig uitzicht op Lissabon, de oceaan en de andere kastelen (als ik die telelens toch had gehad).
We waren inmiddels zo’n 750 foto’s verder en de batterij van de camera gaf een waarschuwing. Zoals je begrijpt, de extra batterijen zaten veilig opgeborgen in de camera tas in de hotelkamer. Aangezien we nog twee kastelen te gaan hadden, besloten we het weer te proberen om met een Uber naar beneden te gaan. Drie pogingen verder, en ik klaag niet, zaten we in tuktuk.
Uit de hotelkamer snel de hele tas gepakt dus, en weer omhoog, naar het Monserrat Palace, het verste paleis van vandaag. Dit was niet echt een paleis van een koning, maar van een zeer rijke Britse handelaar uit de 19de eeuw, die voor zichzelf gewoon een titel had gekocht. We liepen door de tuin richting het huis. Wat erg jammer was alleen was dat er met de telelens nu niets te fotograferen was en ik dus voor joker met 10 kilo extra liep.
We kwamen aan bij het huis wat duidelijk ook weer oosterse invloeden had, en we gingen naar binnen. Vooral de plafonds en muren waren bijzonder.
Het laatste bezoek van vandaag was aan het Quinta da Regaleira. Ook dit is geen koninklijk paleis maar weer een paleis van een zeer rijke handelaar, een Braziliaan dit keer. Deze had geen titel voor zichzelf gekocht. Omdat we nog best fit waren, en we uit-ge-uberd waren, gingen we de 2.75 kilometer van het Monserrat naar het Quinta da Regaleira lopen. We zouden rustig aan lopen, maar uiteindelijk hadden we het toch weer in een half uur gedaan. Nou is 5.5 km per uur ook geen wereldprestatie, maar op dit parcour met flinke stukken in de zon, op en weer neer, toch best noemenswaardig.
Ook hier liepen we eerst door de tuin, met diverse torens.
Wat in dit landgoed het bekendst is, is de Initiation Well. Dit is een put in de grond waar je via een rondlopende galerij in afdaalt en dan in een grottenstelsel terecht komt en dan ergens anders in de tuin ineens weer boven de grond komt. Hier gingen we dus eerst heen. We moesten zowaar 15 minuten in de rij wachten, het leek Eurodisney wel.
Hierna gingen we naar het huis/paleis. Ook hier moesten we weer in de rij staan, en leek het weer op Eurodisney, zeker omdat het huis wel erg leek op het spookhuis.
Gelukkig zagen we vanaf hier op de berg het Pena Palace en het Moorish Castle en kwam de telelens er toch nog aan te pas, al was het beter geweest bij de eerste twee kastelen.
\
De binnenkant was eigenlijk niet zo bijzonder.
We hadden het wel gezien voor vandaag en we liepen het laatste stuk naar het hotel naar beneden. Moe maar voldaan aten we wat en zat de dag er weer op.
Aantal stappen vandaag: 20819
Aantal kilometer vandaag: 15.24
2 gedachten over “Dag 9 – Sintra”
Wie is ik ? . Al die kastelen lijkt een beetje op de efteling . Leuk de trap naar beneden en zo de put in . Een tuktuk is toch leuker dan een Uber . Ook leek het net of we de Chinese muur zagen ! .
* naam bekend bij de redactie
Reacties zijn gesloten.