Dag 2 – Santa Claus Village

Na vannacht 100 keer wakker te zijn geweest in de hoop het noorderlicht vanuit bed te kunnen zien, bleek vanmorgen dat we het toch gemist hadden. Op Facebook zagen we posts van diverse mensen dat ze het rond 23.00 gezien hadden, vlak nadat we in slaap waren gevallen en voordat de wekker stond om middernacht omdat de kans dan vrij hoog was. Maar goed, we hebben nog meer kansen deze week.

We hadden na deze nacht wel de behoefte om wat uit te slapen, dus voor onze doen vrij laat, om 9.00, zaten we aan het ontbijt. Het ontbijt was zeer uitgebreid met ei, bacon, rösti rondjes, diverse soorten broodjes, veel soorten schimmelkaas en zalm, broodpudding maar geen Zweedse balletjes. We zijn natuurlijk ook in Finland en niet in de Ikea. We konden er dus tegenaan vandaag. We maakten nog wat foto’s van de omgeving en gingen ons toen omkleden in de echte warme kleding.

De eerste opdracht van vandaag was ice sculpting. Terwijl we daarheen liepen, maakten we natuurlijk nog wat foto’s van wat we tegenkwamen.

Goed, ice sculpting dus. Na een korte uitleg werden we geconfronteerd met twee grote blokken geperst sneeuw en het was aan ons om daar iets herkenbaars van te maken. Er werd flink gebrainstormd en we werden door de instructrice aangemoedigd om er iets moois van te maken.

Cynthia besloot een pinguïn te gaan maken en Richard, na lang twijfelen tussen een ijsklontje, een wolkenkrabber en een vierkante doos, settelde op een uil. Met enkele voorbeeldjes die we op de telefoon hadden gevonden, gingen we aan de slag.

Na een moeizaam begin, ontdekte Richard de Michelangelo in zichzelf, en was hij toch best tevreden met het eindresultaat. Halverwege nam hij nog even een fotootje, omdat hij het al zag aankomen dat hij, net als bij surprises, toch uiteindelijk de boel verpest in de afwerking.

Cynthia liep vooral flink te mopperen omdat ze vond dat haar pinguïn op een walrus leek. Dat was dan wel een hele zielige walrus geweest! Ook het eindresultaat van Cynthia mocht er zijn, al was dat misschien minder een verrassing dan dat de uil van Richard.

Het was inmiddels bijna 12 uur, dus dat betekent voor de familie Schouten, tijd voor de lunch. Nou waren we niet de enigen die dit dachten en in alle restaurants in het Santa Claus Village was het best druk. We besloten even terug te lopen naar het hotel en daar in alle rust te lunchen. Richard nam een traditioneel Fins gerecht, de låsågne en Cynthia koos voor een eveneens traditionele BLT sandwich.

Na een korte plaspauze gingen we weer naar het Santa Claus Village. We maakten lekker veel foto’s en gingen ook nog even voor de webcam staan om live, met 10 seconde vertraging, naar het thuisfront te zwaaien.

Na ongeveer 25 souvenirwinkeltjes te hebben bezocht, het kunnen er ook een paar meer geweest zijn, gingen we terug naar de hotelkamer om nog even bij te komen. Het voelde als een bevrijding om alle lagen kleding even uit te kunnen doen. Als een worstje wat ligt te bakken in de pan en het velletje op spanning staat, en dan knapt, zeg maar.

Omdat er nu niemand op de wifi zat, konden we mooi nog even Wie is de Mol kijken en alvast een begin maken aan het blog voor vandaag.

Maar, er was nog een tweede opdracht, namelijk ice floating. Om 19.15 werden we opgepikt bij de ingang van het hotel. Samen met een Duits echtpaar en een Zwitser gingen we richting een meertje op 20 minuten rijden buiten Rovaniemi. Het was hier erg donker en stil. Gelukkig was er een huisje waar we ons konden omkleden. We werden in een speciaal pak gehesen, wat lekker goed afkleedde.

We liepen naar een kleine steiger en gingen via een trappetje het wak in. Dat was nog best lastig want het pak zat vol met lucht waardoor je nog niet zo makkelijk te water ging.

Uiteindelijk was het heerlijk dobberen onder de sterrenhemel. Terwijl we lagen te floaten, hoopten we natuurlijk op het noorderlicht. Dat liet helaas nog op zich wachten. Cynthia had er genoeg van en ging er al uit. Hierdoor kon ze nog wel een paar mooie foto’s maken.

Dat was met de nachtstand van de camera. Om toch een idee te geven van hoe het echt was, hier een foto zonder nachtstand.