Dag 11 – Jogja International Hospital – Prambanan

Tropische Buikklachten: 4

Familie Schouten: 0

Nadat Colin een nacht op de wc had gezeten terwijl aan twee kanten van zijn lichaam diverse substanties er met hoge snelheid uitgingen, eindigde hij ’s ochtends zo slap als een vaatdoek in bed. Toen hij hier ook nog koorts bij kreeg en hoofdpijn (symptomen van malaria) vonden we het toch niet heel prettig. Na het even besproken te hebben met Meggie, de gastvrouw van de villa, stuurde zij ons direct naar het internationale ziekenhuis hier in Jogyakarta. Omdat dit voor de indonezen zelf erg duur is, is dit een rustig ziekenhuis, en omdat de zus van de chauffeur er werkte, kregen we een vip treatment en waren we direct aan de beurt.

Omdat we in de jungle waren geweest, en we allemaal al dagen aan de race waren, namen ze bij ons allemaal het zekere voor het onzekere, en werden we allemaal doorgelicht, waarbij het wel duidelijk was dat Colin het meest werd verdacht door het vele overgeven de nacht ervoor.

Toen Cynthia aangaf dat ze licht in haar hoofd was, kreeg ze nog een extra groene pil. We weten niet precies wat dat was, maar Cynthia raakte wel enigzins in benevelde toestand… Uiteindelijk vielen de resultaten goed uit, Colin was wel flink uitgedroogd en Richard enigzins, maar verder geen enge dingen. We kregen per persoon wel een hele tas medicijnen mee.

Onderweg terug reden we nog in de buurt van de Fina Sport badmintonwinkel. Omdat we daar vorige keer een Star Wars Limited Edition racket Victor hadden gezien waar er maar 1550 van zijn gemaakt, en die alleen in Azië worden verkocht. We wilden toch even kijken hoe duur die was.. en alhoewel hij zelfs voor Nederlandse begrippen nog steeds duur was, besloten wij de 2 exemplaren die ze hadden te kopen. We gingen kijken omdat Damian het vroeg maar vooral Richard kwam erg blij naar buiten.

Onderweg werd er nog bij het stoplicht gecollecteerd voor Lombok en omdat Richard vond dat hij wel wat karma punten nodig had, doneerde hij 10.000. Roepies, dat wel natuurlijk, dus toch al gauw zestig euro cent. Het werd toch als zeer welkom ervaren.

Omdat we toch nog iets van de dag wilden maken, gingen Cynthia en Richard nog even op pad richting de Prambanan tempel, een zeer bekend hindoeistisch heiligdom. Colin en Damian bleven in de villa om de darmen en maag tot rust te laten komen.

We waren nog mooi op tijd, een uur voor sluitingstijd. Omdat we niet al te veel tijd hadden besloten we een golfkar tour te nemen. We wisten toen alleen niet dat we te maken hadden met de Indonesische halfbroer van Max Verstappen, waardoor we in no time door het hele complex gesjeesd waren, met de diverse tempels op veilige afstand.

Om in ieder geval de grootste tempel nog te zien, liepen we er toch ook maar heen met de benenwagen. Het was zeker de moeite waard.

Aan het eind namen we net voordat we door de bewaking werden weggestuurd nog even een mooie foto van de zonsondergang achter de tempel.

Bij de uitgang stond onze chauffeur al weer op ons te wachten, dus konden we snel richting de villa. Onderweg reden we nog door de Malioboro street en langs de Kraton. In het donker, vanuit de auto, was het lastig te zien, maar we kunnen zeggen dat we er langs zijn gegaan.