Dag 9 – Captain Cook Monument trail – Pu’uhonua O Honaunau National Historical Park

Gisteren hadden we maar weinig gedaan, en dat gingen we vandaag inhalen met een drukke dag

De eerste stop van vandaag was het Captain Cook monument, een afgelegen monument waar je ook mooi kan snorkelen. Om daar te komen kun je een boot nemen of een trail van 2 mile lopen. Cheap als we zijn, kozen we er voor het trail te lopen. We parkeerden de auto, vulden de tassen met genoeg water, pakten de snorkels en flippers, en begonnen de trip.

Het eerste deel liep tussen zeer dicht begroeid riet, met hier en daar een boom die wat schaduw gaf.

Na een stuk lopen kwamen we bij een bordje met een 1. We waren verbaasd dat we al zo snel 1 mile hadden gelopen. Vlak daarna kwamen we twee vrouwen tegen die bezig waren aan onderhoud van het pad. 1 van de twee begon tegen ons te praten en vroeg of we het bordje met 1 hadden gezien, waarop we natuurlijk ja zeiden. Toen ze ons zei dat die bordjes voor 1/4 miles stonden, dachten we wel dat het zwaarder zou zijn dan we dachten. Zeker omdat de trail flink naar beneden liep.

Na een tijd werd de begroeiing minder en op een gegeven moment kwamen we uit op een soort lavaveld waar het pad zonder verdere beschutting verder ging. Het pad zelf bestond uit afgebrokkeld lavagesteente wat best vaak onder je voeten weg schoot waardoor het niet heel lekker liep.

Het laatste stukje kwamen we in een soort bos uit en uiteindelijk kwamen we bij het monument. Het monument was gewoon een betonnen obelisk, maar het ging ons eigenlijk meer om de zee waar we lekker zouden kunnen snorkelen.

We lagen dus snel in het water te dobberen, al was het nog best lastig er in en er uit te gaan, omdat er veel golfslag was en niet echt een normaal strand.

Ook hier kwamen we Feek Vronk weer tegen die een opname in het water aan het maken was.

Na een tijdje besloten we dat het toch echt zo ver was dat we weer naar boven moesten gaan lopen. Cynthia liep als eerste naar de tassen en zag die bewegen omdat een mangoest bleek te proberen in 1 van onze tassen te komen. Helaas hebben we er geen foto van (van Cynthia’s reactie of van de mangoest tussen de tassen).

De trip naar boven was zoals verwacht echt retezwaar. Stel je een brandende gasbarbecue voor met van die lavasteentjes, waar je dan 1 mile met een flink klimpercentage over loopt, alleen kwam de hitte niet van onder maar van boven.

We voelden ons net een paar 3 kipspiesjes en een speklap. Richard zal er niet minder om bbq-en maar hij heeft nu wel meer medelijden met de hamburgers die hij voortaan op de barbecue gooit.

Het tweede stuk tussen de begroeiing was niet veel makkelijker. Het pad was misschien wat begaanbaarder en er was af en toe schaduw, maar door de begroeiing was er totaal geen wind. Als een paar zwaar doorbakken hamburgers kwamen we boven. Al met al was het wel de moeite waard.

Hierna gingen we richting het Pu’uhonua O Honaunau National Historical Park aan de kust. Naast dat je hier nog twee oude visserhutjes kon vinden, was er ook een heilig gebied voor de native Hawaiianen waar vroeger een soort van priesters woonden.

Ook was er een trail naar een oud dorp. Ookal hadden we al aardig wat kilometers in de benen, besloten we dit pad te gaan lopen. De weg liep door en over een lavaveld, wat ook nu weer erg apart was om te zien.

Verder liepen er een hele hoop geiten rond, die soepeler over het ruwe terrein gingen dan wij. 1 bok probeerde nog de weg te versperren, maar dat mocht niet b(l)aten, wij liepen gewoon door.

Het dorp zelf bleek echt alleen nog maar een paar stapels stenen dus dat was wel een beetje een tegenvaller.

Omdat we dachten dat het park bijna dicht zou gaan, legden we de terugtocht in een recordtempo af, Femke Bol zou jaloers zijn geweest.

Hierna gingen we naar onze slaapplaats. Dit was een beetje vreemde B&B waar een garage was omgebouwd naar twee slaapkamers. Maar op zich was alles echt prima geregeld. ’s Avonds deden we nog een spelletje en toen was het wel genoeg geweest voor vandaag.