Dag 7 – Kapalua

Je kunt inmiddels denken, gaan ze alleen maar hiken of zo? Nee hoor, vandaag was het een dag dat we iets anders gingen doen.

We moesten vandaag een stukje rijden rondom het eiland naar Kapalua. Daar aangekomen bleek dat een soort golf resort te zijn, maar wij gingen naar Kapalua Ziplines. Dat was wel een beetje een raar contrast, bij dat ziplinen waren het allemaal jonge gasten, hang loose en zo, en bij het golfen liepen de ballen.

We gingen een zipline tour van 6 lijnen doen, en om bij het park te komen moesten we met z’n allen met een busje. Naast ons 4, waren er ook nog een doorsnee Amerikaans gezin en twee Chinese broers (wel uit Amerika).

In het busje moest er natuurlijk even gezellig gebabbeld worden over waar we vandaan kwamen, wat we al gedaan hadden en wat we nog gingen doen, wat natuurlijk allemaal awesome was..

De busrit was al een attractie op zichzelf, in sommige parken betaal je voor zo’n achtbaan. Richard en Cynthia zaten voorin, maar volgens Colin en Damian was het achterin ‘double the fun’.

Nadat de spieren goed waren los geschud (de ribben verder ook) was het tijd voor het aan doen van het harnas en de security briefing. Nou, dat stelde niet veel voor, al bleek het voor de Chinezen te hoog gegrepen, ze voldeden in ieder geval niet aan het stereotype beeld van de slimme aziaten. Het waren samen eigenlijk meer Peppie en Kokkie.

Er werd een groepsfoto gemaakt en toen gingen we naar de eerste zipline, een kleintje, om even warm te draaien, al deed de zon ook al zijn werk.

Cynthia wilde graag als eerste, zodat ze verder niet te veel kon gaan staan nadenken. We gingen elke keer in duo’s, dus wisselden we af, al ging Cynthia dus altijd in de eerste set. Na ons kwamen Peppie en Kokkie en dan het andere gezin.

Na de eerste oefenzipline, gingen we met een ATV verder omhoog de berg op, via een onverharde weg. Nou, na deze rit mag Cynthia niet meer klagen over Richard zijn rijstijl, want met 50 km per uur zonder te remmen, over een bospaadje, met stenen op de weg, bomen langs de weg en haakse bochten, is een ervaring die sommige mensen maar 1 keer willen mee maken. Wij overigens wel.

De moeder van het andere gezin had bij de tweede zipline al het geluk niet op tijd opgevangen te worden en daardoor terug te stuiteren de lijn op en boven het ravijn te hangen. Zij moest dus opgehaald worden door één van de twee begeleidsters. Cynthia zei dus dat ze hoopte dat dat haar niet zou gebeuren en natuurlijk gebeurde dat direct de keer er na. Gelukkig voor haar was ze niet zo ver terug de lijn op gegaan en kon ze makkelijker teruggehaald worden.

De ziplines hadden verschillende lengtes en gingen soms over flinke diepe dalen. De foto’s en filmpjes zijn gemaakt door de begeleidster, niet super geweldige kwaliteit, maar toch leuk om te zien.

Na dit zweeffestijn, hadden we diverse mogelijkheden voor activiteiten, maar omdat we bij een golfbaan waren, leek het Damian een prima idee om te gaan golfen. Nou waren we er niet helemaal op gekleed maar dat mocht de pret niet drukken. We kochten 2 emmers met ballen, 200 stuks in totaal, huurden clubs en gingen naar de driving range.

We gingen de mensen hier eens even wat laten zien, bijvoorbeeld hoe je met een club een stuk gras weg haalt rondom een balletje, zonder dat balletje te laten bewegen. Of hoe je met een club een vlieg weg jaagt die op je balletje zit, weer zonder dat balletje te laten bewegen.

Nou klinkt het net alsof we echte pros waren, maar helaas raakten we ook vaak dat balletje zodat het helemaal hard werd weggeslagen. Tiger woods hoeft zich (nog) geen zorgen te maken.

200 ballen later brachten we de clubs terug en gingen we toch nog even een mini hike doen, aan het eind van het golfresort kon je een pad op naar het Makaluapuna Point, ofwel the Dragon’s Teeth. Dit is een gebied waar lava vroeger de zee is ingestroomd waardoor de lava hard geworden is met vormen die lijken op drakentanden. Dit was echt super mooi om te zien.

In dit gebied kwamen we ook een soort labyrinth tegen, het leek een beetje of Thor hier geland was (voor de kenners van Marvel films). We wisten niet of het een religieuze betekenis voor de Hawaiianen had, of dat gewoon een of andere lolbroek dit had gemaakt.

Richard en Damian liepen door dit teken op de grond, waarbij je toch het gevoel had, dat wanneer je dit niet goed zou doen, zou afsnijden of zo, je direct door de bliksem geraakt zou worden. Uiteindelijk was het toch best een tijdje lopen voordat je bij het einde was. Ongeschonden stapten ze er weer uit.

Op de weg terug gingen we nog even een mall in. Het bleek echter dat het een feestdag was, en dat daarom alles vroeg sloot. We waren daarom snel uitgekeken en gingen maar naar het hotel om de dag af te sluiten.