Dag 17 – Poipu Beach – Spouting Horn – Koke’e State Park

Nadat de weergoden ons gisteren een helicoptervlucht door onze gezamenlijke neus boorden, hadden we vandaag een vol programma met als toetje, alsnog de helicoptervlucht.

We moesten dus vroeg beginnen en reden eerst naar Poipu beach, een leuk strand waar soms zeeschildpadden liggen te braden.

We hadden geluk, er lag inderdaad een schildpad lekker op een soort zandbank. Je kon er wel komen, maar door het water wat toch tot de middel kwam. Aangezien de dag nog maar net begonnen was en we geen van allen een zwembroek aanhadden, moesten we het doen als paparazzi vanaf het strand met de telelens.

Spouting Horn is een plek waar in het lavagesteente dat de kustlijn vormt, gaten zitten waardoor golven hoge waterfontijnen creëeren.

We reden nu verder richting de andere kant van het eiland. We kwamen nog langs diverse mooie lookout points.

Terwijl we reden, begon het universum zich weer tegen ons te keren. Het weer werd steeds slechter, en eenmaal in het Koke’e State Park aangekomen was het gewoon zwaar bewolkt en aan het regenen. Het Kalalau Lookout waar we in eerste instantie naar toe reden, was totaal onzichtbaar door laaghangende bewolking.

Een trail lopen in de regen is ook geen pretje, dus besloten we uiteindelijk maar gewoon terug te rijden. Terwijl we de berg afreden in de regen, sloeg het universum toe! We werden gebeld door de Helicopter maatschappij dat de vlucht ook nu geannuleerd werd in verband met de regen. En om ons nog even extra te pesten, begon de zon te schijnen het moment dat we de telefoon ophingen.

We reden in de zon naar een winkel waar ze ukuleles verkopen omdat Damian en Cynthia er graag een willen kopen. Op het moment dat we parkeerden, begon het met regenen. Je ziet beste lezer, het universum speelt een spelletje met ons! Niet afgeschrokken door de druppels, kochten we een dwerggitaar.

Onderweg stopten we nog bij een historisch park, waar schijnbaar een fort stond. Dit fort had verdacht veel weg van een stapel stenen.

Op de parkeerplaats kwamen we hem weer tegen, Feek Vronk, wat ons de mogelijkheid gaf om een kiekje achter de schermen te nemen.

Terwijl Feek z’n colaatje opdronk, was de cameraman in zijn vrije tijd op zoek naar een nieuw model.

Bij het hotel aangekomen scheen de zon volop en was het lekker rustig bij het zwembad, we moesten dus wel gewoon verder niets doen behalve dobberen en in de zon liggen.