Dag 9 – Port Elizabeth – Addo Elephant Park

Zoals gezegd, we hebben nog weinig lichamelijke activiteit gehad, behalve wanneer je het heen en weer lopen naar het eten meetelt, plus het schrap zetten voor de potholes in de weg. En dát beginnen we te merken aan de broeken.

Dus staat er vandaag een activiteit gepland, namelijk sand boarding. We kwamen aan bij het meeting punt en er was wat verwarring over onze reservering, er werd gevraagd of we met 14 mensen waren. We telden onszelf nog een keer na, en kwamen echt tot 4. Misschien was er wat gewichtstoename, maar dit was ook wel overdreven.

Terwijl we stonden te wachten, kwamen er 3 auto’s tegelijk aan en daar kwam een hele grote groep mensen uit. We hadden al vrij snel door dat we hier te maken hadden met de zuid-afrikaanse tak van de familie flodder. Ze hadden aardig wat drank bij, hadden ook al aardig wat op, en voor de zekerheid haalden ze ook nog aardig wat in de Spar ernaast. Het leek wel een bedrijfsuitje van de Gall & Gall. Hiernaast hadden ze ook nog wat dienbladen bij zich met chickenwings.

Het ging in ieder geval allemaal rustig aan, dus duurde het ook allemaal wat langer, en we vroegen ons af hoe deze mensen gingen sand boarden. Maar goed, dat was ons probleem niet.

We moesten een klein stukje met een boot varen, en de familie Flodder had er zin in. De drank vloeide rijkelijk en de boombox die ze zelf hadden meegenomen ging op standje ‘bloed uit je oren’. We wisten één ding zeker, alle wilde dieren waren weg.

Gelukkig bleek al snel dat wij werden afgezet bij het stuk waar gesandboard werd, en dat de party boot verder ging.

Het sand boarden was echt super gaaf. Er waren diverse hellingen in oplopende moeilijkheidsgraad.

Nou is het wel zo dat om naar beneden de glijden, je eerst omhoog moet lopen, simpele natuurkunde. Nou, die paar extra kilootje steak die weegden flink mee in het mulle zand. Echt, na diverse klimmetjes hoorde Richard zijn hartslag in z’n oren. En zelfs de fitboys van de familie voelden het gelukkig na diverse keren ook goed in de benen.

Vlak voordat we terug gingen kwam de party boot weer langs wat echt heel duidelijk te horen was. Wij gingen gelukkig terug met een andere boot.

We aten even lekker wat bij het restaurant en gingen daarna op pad naar de lodge. Om daar te komen namen we een gravelweg langs het Addo Elephant Park. Nou, ook nu geldt weer dat ‘gravelweg’ teveel credits geeft aan waar we overheen moesten rijden. Ik denk dat sommige gaten in de weg zo diep waren dat je de andere kant van de wereldbol kon bereiken.

We hebben het gered en na een klein stukje over een normale weg kwamen we in de middle of nowhere aan bij de poort van de lodge. We moesten nog een stukje over een gravelweg rijden binnen het hek en kwamen toen aan bij een supergave lodge.

Ook hier hadden we een eigen huisje, dit keer gelukkig wel beter geïsoleerd. Ze hadden in totaal maar 5 huisjes, maar verder wel een barretje, een game room en een restaurant. Echt superleuk.

We zaten nog even bij te komen van het sand boarden toen we eerst in de verte, maar later echt op 15 meter van ons huisje een giraffe zagen. Nou hadden we er natuurlijk al aardig wat gezien, maar zo bij je huisje was toch speciaal.

Ook zaten er naast ons huisje een paar vogels, maskerwevers, een nest te vlechten.

Colin, Damian en Richard gingen nog even naar de game room voor een paar potjes pool en arcade games. Het niveau van poolen was niet echt hoog, maar het was dan ook geen wedstrijdtafel, maar er werd wel veel gelachen.

Na het eten, gingen we nog even buiten zitten bij een kampvuurtje voor onze deur. Omdat het helder was, en er ook weinig lichtvervuiling is, kon je de sterren hier heel mooi zien. We probeerden dit vast te leggen met de camera, maar dat was nog vrij lastig. Uiteindelijk lukte het het best met de telefoon van Colin. Op die foto was echt heel mooi de melkweg te zien.