Dag 11 – Addo Elephant Park – Storms Rivier – Bloukrans Bridge

De koffers konden weer ingepakt worden voor het volgende avontuur, iets van een andere orde dan tot nu toe.

Na een rustig ontbijtje, werden we terug bij ons huisje weer verwelkomt door Gerard de giraffe die voor onze deur lekker stond te knabbelen aan wat blaadjes van een boompje. Ondertussen kijken we er niet meer van op, en toen Gerard, net als zijn menselijke collega Dhr Joling, er achter kwam dat we gewoon door gingen met onze eigen zaken in plaats van hem op de foto te zetten, liep hij door naar het volgende huisje om daar zijn geluk te proberen.

We hadden een stevig autoritje voor de boeg van een uur of 2, eerst weer over een Mario Kart cicruit maar uiteindelijk gewoon over fatsoenlijke wegen. We reden langs villawijken en sloppenwijken, waarna we op de weg kwamen die onderdeel is van de Garden Route; de weg van Port Elizabeth naar Kaapstad, langs geweldige natuur.

We stopten bij de Storms Rivier bridge, om even te tanken, te lunchen en van het uitzicht van de canyon en de brug te genieten.

Hierna checkten we al in bij het hotel wat hier vlakbij was en laadden we ons even op voor het klapstuk van vandaag, de Bloukrans Bridge bungee jump.

Het was een klein stukje door rijden en er heerste een vrij nerveuze sfeer in de auto. Er hing iets in de lucht en dan bedoel ik niet de uitlaatgassen van de achterbank, nee pure spanning, je kon je telefoon er mee opladen.

Nadat we ons hadden aangemeld, moesten we even gewogen worden en werden we geconfronteerd met waar we al bang voor waren, de balans tussen calorieën inname en verbruik was de verkeerde kant uitgeslagen en het extra dikke elastiek moest uit de kast gehaald worden.

Na wat nerveuze plasjes kregen we allemaal het veiligheidsharnas aan. Damian was zich zo aan het opladen dat hij niet door had dat hij bij de wasbak stond om te gaan pissen, hij kwam er net op tijd achter doordat het hem opviel dat Colin niet naast hem kwam staan.

Terwijl we stonden te wachten om de brug op te gaan moest Cynthia toch nog een keer plassen, en nog een keer. Op dat moment zagen we ook nog Feek Vronk.

Hierna gingen we naar de brug. We werden verrast dat we ook nog een stukje gingen ziplinen onder de brug.

Daarna kwamen we aan op het middenplateau onder de brug van waar af we zouden gaan springen. Omdat het op gewicht ging moest Colin als eerste, dan Damian, dan Cynthia en Richard als papzak.

We zijn dus alle 4 geweest, al ging het niet voor iedereen even vrijwillig. De foto’s en filmpjes spreken voor zich.

Na de sprong, moesten we nog teruglopen door een soort kooibrug onder de echte brug, dat vond ook niet iedereen even fijn.

Teruggekomen bij de auto stroomde de adrenaline nog steeds rijkelijk door de aderen, maar de stemming in de auto was er duidelijk één van opluchting. We besloten direct wat te gaan eten en er een lekker drankje bij te nemen.

Teruggekomen bij de lodge, waar we helaas hele slechte wifi hadden, lukte het alleen Cynthia om haar filmpje in te zien. Nou was dit wel erg grappig voor iedereen want toen ze zichzelf terug zag heeft ze zitten gieren van het lachen (van schaamte, dat wel).