Dag 13 – Copolia Trail – Beau Vallon Beach

Copolia? Is dat niet die regisseur van ’the Godfather’ deel I, II en III?

Nee, dat is Coppola, die heeft er dus niets mee te maken.

We gingen vandaag dus weer met ons koekblik op pad, richting het Copolia Trail. Het richting aanwijzen met de omgekeerde indeling ging vandaag een stuk beter dus de ramen werden niet gewist, en de medeweggebruikers begrepen waar we naartoe gingen. De route bracht ons via een leuke slingerweg door de bergen, sommige auto’s hadden daar best moeite mee.

Volgens de boekjes is het Copolia Trail een pad van gemiddeld niveau, maar met een superuitzicht als beloning. We wisselden onze slippers in voor de bergstappers en gingen het pad op. Dit was een zeer duidelijk pad, totaal niet te vergelijken met wat we eerder hebben meegemaakt, maar wel over wortels, stronken, stenen en rotsen, en natuurlijk flink omhoog en omlaag, waardoor het zweet toch wel weer begon te stromen.

Onderweg kwamen we nog deze achtergebleven slipper tegen waar een wortel overheen/omheen is gegroeid.

We probeerden natuurlijk weer dieren te spotten maar dat viel niet mee, al zagen we wel deze vreemde egel.

We kwamen uiteindelijk bij het eindpunt aan, een vlakte van diverse grote granieten rotsblokken met een supermooi uitzicht op aan de ene kant de bergen, en aan de andere kant Victoria.

Wat vooral leuk was, was dat je het vliegveld kon zien liggen. We wisten dat er ongeveer ieder half uur een klein vliegtuigje zou moeten opstijgen of landen en zaten daar dus klaar voor.

Toen bleek er een intercontinentale vlucht van British Airways aan te komen, dat was echt heel erg apart om te zien.

Op de rots vonden we ook nog deze vleesetende plantjes.

Na een tijdje hier van het uitzicht te hebben genoten gingen we weer op weg terug. Met de auto gingen we naar een andere bezienswaardigheid in de buurt, de Mission Lodge ruïne en het bijbehorende uitkijkpunt.

Hierna besloten we dat we wel de rest van de dag het hadden verdiend om op het strand te liggen, we daalden dus met ons koekblik af uit de bergen, richting het Beau Vallon strand. We moesten even zoeken hoe we er precies kwamen en waar we de auto kwijt konden maar daar hielp Google Maps prima mee. We verwisselden onze bergschoenen weer voor de slippers, trokken onze zwembroeken aan in de auto, behalve Cynthia, en liepen richting het strand. Cynthia moest zich even ergens in een toilet omkleden, waardoor we ergens op een terrasje nog even wat te drinken moesten nemen. Aangezien we allemaal best dorst hadden en ze hier ook weer lekkere milkshakes en ice tea hadden, was dit geen straf.

We gingen het strand op, kozen een prima plek, smeerden ons in met bakboter, en we konden genieten. Regelmatig moesten we wel het water in om af te koelen natuurlijk.

We zagen springende vissen, een kleine rog en schelpdieren die zich in de branding in het zand ingroeven. Om 5 uur gingen we eten bij het terras waar we aan het begin wat gedronken hadden.

Nadat we prima gegeten hadden, was het iets na zessen dat we bij de auto aankwamen en begon het al flink schemerig te worden. Aangezien het hier winter is, wordt het vroeg donker, en omdat het dicht bij de evenaar is, gaat dat ook heel snel. De weg terug was dus voor een groot gedeelte in het donker, waarbij we de bergrug weer moesten oversteken. Hier was niet iedereen enthousiast over in de auto, de één vond het leuk autorijden, de ander zat met dichtgeknepen billen…