Dag 16 – Munduk – Handara Golf – Pura Ulun Dura Bratan – Ubud

“Het is maar 600 meter lopen naar de waterval”

Helaas was Damian nog steeds niet helemaal het mannetje, dus gingen Richard en Colin na het ontbijt even snel met z’n tweeën naar de waterval lopen. Wat ze er echter niet bij hadden gezegd was dat de 600 meter bestond uit 3 stukken, 200 meter stijl omlaag, 200 meter op en neer met hier en daar een gammel bruggetje, en 200 meter stijl omhoog. Verder kwamen we 3x een bordje tegen dat het nog 150 meter lopen was, terwijl we zeker niet in een cirkeltje liepen. De waterval was prachtig hoor, maar als je je hart hoort bonzen in je oren is het best moeilijk er van te genieten. Het vervelendste was eigenlijk dat je ook nog terug moest terwijl je wist wat je te wachten stond.

Overigens was het uitzicht bij de villa bij zonsopkomst ook weer super om te zien:

Alsof hij de marathon binnen de 3 uur had uitgelopen stond Richard naar adem te happen toen hij eenmaal weer terug was. Helaas was het precies tijd om uit te checken en kon hij nog even doorlopen de trap op richting de receptie.

We gingen op pad richting ons volgende verblijf in Ubud, en stopten onderweg eerst bij het twin lake viewpoint, van waar je, je raadt het niet, de twee meren kon zien. De zon scheen, het was prachtig om te zien.

Verder kon je hier als je wilde met een een vliegende hond of een leguaan op de foto.

Hierna stopten we bij het Handara Golf resort, waar ze zo’n kenmerkende poort hebben, in een flink formaat. Je moest hier voor betalen om foto’s te mogen nemen, 10 minuten selfie time voor 2 euro.. Daar hebben we dus flink gebruik van gemaakt.

We reden verder naar Pura Ulun Danu Bratan. In deze tempel was het heel druk met Balinese hindoes die gingen offeren en bidden.

Overal stonden mandjes met offerandes, wat rijst, koekjes, fruit, en vaak ook cash… De goden gaan zeker ook naar Vegas..

Op het terrein was er verder nog van alles te zien, zoals beelden gemaakt van rijst:

Een muurrelief over de legende van de tempel:

Diverse beelden:

En of dit iets moest voorstellen, weten we niet:

Uiteindelijk begonnen ze ook muziek te spelen om aan te geven dat de ceremonie begon.

We klommen weer in de auto om de weg naar Ubud te vervolgen. Onderweg stopten we nog bij een zeer goed uitziende supermarkt, waar we lekker brood, donuts, brownies en scones kochten. Toen we bij de villa aankwamen, vroegen we ons eerst af of we wel goed zaten. We werden door een smal paadje geleid en liepen door een poort om bij een prachtige villa aan te komen. Het leuke was dat de woonkamer wel overdekt is maar toch buiten, met uitzicht op de rijstvelden.