Dag 15 – Hanalei – Ke’e Beach- Kalalau Trail

De dag begon vandaag erg rustig. Colin en Damian wilden een boxwedstrijd zien, en Cynthia en Richard gingen bij het zwembad liggen.

Cynthia deed mee aan een workshop om Lei te maken. We moesten natuurlijk opzoeken wat Lei was/waren, en het bleken de welbekende Hawaiiaanse bloemenkransen te zijn.

Na de lunch gingen we op pad richting het noorden van het eiland. De route zelf was ook al weer mooi en af en toe stopten we bij een lookout of een klein stadje.

Wat ons trouwens hier opvalt, is dat er heel heel veel kippen en hanen loslopen, en ook steeds de weg oversteken. Net als wij, vraag je je natuurlijk af waarom? Waarom steken ze de weg over. We vroegen het deze haan.

Die gaf geen duidelijk antwoord, maar we denken dat het is om naar de overkant te komen.

Uiteindelijk kwamen we bij Hanalei, een plaatsje in het noorden van Kauai. Dit was een stadje net als de anderen waar we al doorheen waren gereden en we vonden dat we wel aan een strand moment toe waren.

We reden langs een stuk strand wat er erg rustig uit zag. Nadat je door een klein strookje bomen was gelopen moest je dan alleen wel een strook van 200 meter kokend zand oversteken om bij de zee te komen. Je kon hier heel realistisch de vloer is lava spelen. De golfslag was overigens echt super gaaf, al kwam het zand terecht op plaatsen waar je het liever niet wilt hebben. Foto’s hebben we niet want de camera hadden we in de auto achter gelaten.

We reden door naar de echte bestemming, het Haena State Park. Om in dit park te mogen, moet je reserveren, en er kunnen 100 auto’s per dagdeel naar binnen, een exclusief uitje dus. We gingen eerst nog even naar het strand in dit park, het Ke’e beach, wat juist zeer kalm water heeft. Ook hier was het zand van een temperatuur dat metaal begint te smelten. We dobberden een tijdje en bedachten dat we nu echt aan het trail moesten gaan beginnen, wilden we voor zonsondergang terug zijn, zeker omdat we eerst weer een halve mile terug moesten lopen naar de auto door een bos en langs wat taro velden, en dan weer diezelfde halve mile terug naar het begin van het trail.

Bij de auto gingen we de hosklossen aan doen en zo, en dat viel nog niet mee. De voeten zaten flink onder het zand en dat wil je niet in je bergschoenen. Wat nog vervelender was, was al het zand op de andere plaatsen zoals eerder genoemd. Als je dan flink aan het lopen bent, helpt het niet als het zand op bepaalde plaatsen stevig zit te schuren. Maar goed, uiteindelijk lukte het om allemaal gereed voor de hike te zijn, wel een half uur later dan gepland.

We begonnen aan de hike. Van te voren wist Richard te vertellen dat de hike waarschijnlijk wel wat vlak zou zijn omdat deze langs de kust liep. Nou, de eerste halve mile, dus 800 meter liep stevig omhoog. Daarna ging het 1 mile afwisselend op en neer, en aan het einde weer een halve mile helemaal naar beneden om op een prachtig verlaten strand te komen.

Alleen omdat we zo laat waren vertrokken moesten we bijna al weer direct terug om het pad niet in het donker te hoeven lopen. Op de weg terug, op het halve mile punt, was een mooie uitkijk waar we nog wat foto’s van de ondergaande zon maakten.

Het laatste stuk werd wel al erg schemerig, maar we gingen als een speer naar beneden en waren voor het echt donker was bij de auto. We waren allemaal echt wel gesloopt dus de dag zat er weer op.