Soms plan je alles uit, en valt het in het water door de natuur. We wilden vandaag langs de noordkust van Big Island rijden en hierlangs diverse mooie stops maken. Helaas lazen we online dat het merendeel hiervan gesloten was door steenval.
We begonnen de dag daardoor iets anders, met een bezoek aan een Baumkuchen Farm. Je denkt natuurlijk, Baumkuchen, was ist das? Wij hadden er in ieder geval nog nooit van gehoord maar volgens de dame die ons van wat informatie voorzag, was het echt heel bekend in Duitsland en heel veel andere landen. Een Baumkuchen is een soort laagjescake gebakken rond een boomstam. Een beetje zoals spekkoek, maar dan rond.
We mochten een paar soorten proeven, en natuurlijk kochten we er één in een leuk blikje. De cake is inmiddels al op zoals te verwachten, maar het blikje is dan toch leuk voor bij de souvenirs.
Na deze Baumkuchen farm gingen we weer de auto in en op weg. We namen een een kleine omweg van de hoofdweg wat bekend stond als een scenic drive. De weg was vooral heel slecht, het stukje offroad op de vulkaan was beter, en ik durf zelfs te zeggen dat de snelwegen in België beter zijn.
Het was wel een leuke slingerweg door de jungle en we kwamen bij een punt waar je je auto kon parkeren en via een afdaling in een soort baai kon komen.
In de jungle wilden Colin even laten zien, dat hij echt afstamde van de apen door aan een liaan te slingeren. Daar hoefde hij ons echter niet van te overtuigen, dat is iedere keer weer duidelijk als je in z’n kamer kijkt; het apenverblijf in Blijdorp ziet er net zo uit (en ruikt ook zo).
We liepen langs diverse kleine baaien en gingen aan het eind weer omhoog door de jungle.
We kwamen wel op een andere parkeerplaats uit en moesten langs de weg teruglopen naar de auto, wat bovenlangs een heel stuk langer leek.
Eenmaal weer op de hoofdweg gingen we op zoek naar iets te eten. Nou was er niet zo heel veel langs dit deel van de route te vinden, maar we kwamen bij een pompstation omdat we toch moesten tanken, en daar zat een soort FC Kip restaurant in. We kochten wat kip van de lokale Judeska en gingen buiten zitten aan een picnic tafel. Terwijl we zaten te eten, kwam Judeska naar buiten en liep naar een auto waar iemand die op Ping Ping leek achter het stuur zat te wachten. Ze klopte op het raam, hij stapte uit, en pakte uit de achterbak eem schimmig pakketje wat hij aan haar gaf. Het leek op een paar vissen. Wij vroegen ons af of we wel echt kip zaten te eten.
Vervolgens zag Cynthia met haar haviksogen een politie agent staan aan de overkant op een heuvel, en nog twee politiewagens net buiten het pompstation terrein. Nou kon het zijn dat ze ook die lekkere kip wilden halen, maar Cynthia was er zeker van dat een inval aanstaande was en dat de kogels om onze oren zouden vliegen.
We verlieten dus snel deze crime scene en we reden verder naar Waipio Valley. Hier zouden we eigenlijk een pittige hike gaan doen, 4 mile naar beneden en 4 mile omhoog, maar die ging dus niet door. Wel kon je vanaf een uitkijkpunt gedeeltelijk over de vallei uitkijken wat erg mooi was om te zien.
Vervolgens reden we landinwaards richting Waimea, naar ons motel. We gooiden onze spullen af, namen even een kleine break, en reden vervolgens door om het Puakō Petroglyph Park te bezoeken. In dit gebied zijn allerlei uitgehakte tekeningen in de lavastenen gevonden.
Bij de ingang van het trail lagen er direct diverse, en het bleeft dan toch altijd maar raden wat het moet voorstellen. Wij zagen een mannetje met een kleine flip, iemand die aan dwergwerpen doet, lange Jan van de Efteling, iemand met een badmintonracket, iemand met een soort zijwieltjes, iemand die blij is met z’n nieuwe stok, een alien, en een bevalling van een drieling.
We liepen het pad op het bos in. Dit bos werd al snel steeds schimmiger, het leek wel Mirkwood van de Hobbit en Lord of the Rings.
We zagen echter geen enkele tekening meer en twijfelden of we overal gewoon blind voorbij liepen. Het donkere bos ging over in wat lichtere begroeiing en ineens kwamen we bij een eindpunt waar een heel stuk was afgezet met heel veel tekeningen.
’s Avonds zorgden we er voor dat alle koffers weer volledig waren ingepakt, aangezien we morgenochtend om 5 uur moeten vertrekken.
1 gedachte over “Dag 13 – North Coast”
Bij de kippenboer waren het vast opnames voor een film .
Jammer zijn jullie misgelopen .
Reacties zijn gesloten.