Dag 7 – Fanal Forest – Ribeira da Janela – Seixal

Het weer zag er vandaag een stuk beter uit, dus zaten we weer vroeg aan het ontbijt zodat we lekker op tijd de weg op konden. Vandaag gingen we namelijk een mooie hike doen in het Fanal Forest.

Het Fanal Forest staat op de UNESCO werelderfgoedlijst en is een oerbos, en 1 van de laatste laulierbossen ter wereld. Het wordt ook wel een Laurisilva genoemd.

We kwamen lekker vroeg aan waardoor het nog vrij stil was op de parkeerplaats. Vanaf de parkeerplaats kon je direct naar een vrij open vlakte lopen waar hier en daar een boom stond, dit is wat de meeste mensen deden, of je kon een hike doen waardoor je dieper het bos in ging.

Wij kozen voor het laatste, een hike van zo’n 6 kilometer. Dit was een prima wandeling. Eerst liepen we nog langs de rand van het bos, hier en daar kwamen we loslopende koeien tegen, die zich weinig van ons aantrokken.

Op een gegeven moment sloegen we af en daalden we af door het bos heen. De bomen in dit bos, zeker met de laaghangende bewolking/mist er omheen, hadden iets magisch. Het deed mij denken aan het Lothlorien bos uit Lord of the Rings. Het deed Cynthia denken aan Nieuw Zeeland. Toevallig is Lord of the Rings in Nieuw Zeeland opgenomen, dus kwam dat mooi samen.

Het pad was op sommige stukken wel erg blubberig, het was te merken dat het de laatste tijd veel geregend had. Wij trokken ons er niets van aan. Het was wel opletten geblazen want door de blubber kon je soms raar wegglijden, en hoewel leuk voor het blog, is face down in de modder niet wat je wil.

Na een tijdje alleen te hebben gelopen, werd het ineens heel druk op het pad met tegenliggers. Het bleek dat het pad ons terug had gebracht bij de centrale open vlakte, met ook een mooi uitkijkpunt. Hier stonden naast diverse vermangelde bomen, ook diverse koeien. Ondanks de vele mensen, wist Cynthia het toch voor elkaar te krijgen om op de meeste foto’s geen andere mensen te zien.

Hier werd Cynthia wel gephotobombed door een koe.

We liepen langs het pad weer verder en het werd weer stiller.

Uiteindelijk bracht het pad ons weer terug bij de auto. In totaal hadden we bijna 7 kilometer gelopen. Inmiddels was de parkeerplaats vrij vol, dus was het goed dat we vanochtend op tijd waren begonnen.

We reden hierna na Ilheus da Ribeira da Janela, een paar flinke rotsformaties nabij de kust. Om er te komen moest je door een gat in de rotsen om bij een kiezelstrand te komen. Dit is wat er over geschreven stond. Nou, ik weet niet onder welke definitie dit kiezels waren, maar dan dan kun je Deense Dogs ook Chihuahuas noemen. Dit was gewoon een rotsstrand.

De volgende stop was Seixal. Een badplaatsje met ook een zandstrand. We reden via hele kleine steegjes naar beneden en daar aangekomen was er geen plaats om te parkeren. We keken rond en dachten toen, het zal wel en we reden weer omhoog.

Bij een klein tentje, waar we met geluk voor de deur konden parkeren, deelden we een hotdog en een tosti. Hierna reden we naar de waterval Véu da Noiva (oftewel de bruidsluier), een fikse waterval die rechtstreeks in de oceaan klettert.

Uiteindelijk vonden we het wel welletjes en besloten we terug te rijden naar het hotel. We pakten onze zwemspullen en probeerden ons geluk bij de natuurlijke zwembaden die ze hier hebben. Gisteren waren die door de storm niet begaanbaar, nu was het wel mogelijk al was er nog steeds een gele vlag.

De wind was ook nog steeds best stevig. De weerapp zei windkracht 2, gisteren windkracht 3… ook nu vraag ik me dan af op welke schaal, want als je met je mond open in de wind ging staan, waaiden je vullingen er uit.

We vonden toch een plaatsje achter een paar rotsen waar we nog een beetje uit de wind lagen. Er was echter nog steeds aardig wat bewolking, op 2 hoogtes, met allebei opklaringen. Hierdoor was het wel een beetje Russisch Roulette. Het ene moment lag je te bakken, het andere moment was het door de straffe wind ineens steenkoud.

Na een krap uurtje interval-zonnen hadden we er genoeg van en gingen we even bij het terras iets eten.

We gingen terug naar het hotel om het daar ook nog even bij het zwembad op het dakterras te proberen. Ook hier was de zon best lekker, maar gooide de wind roet in het eten.

Een prima dag alles bij elkaar, hopen dat de wind morgen wat gaat liggen.

Totaal stappen: 18853