Dag 5 – Camara de Lobos – Ponta do Sol – Calheta – Ponta do Pargo

Het was tijd om Funchal te verlaten en via allerlei plekjes aan de zuid- en westkust van het eiland richting onze volgende hotel in Porto Moniz te gaan.

Helaas klopte de weersvoorspelling op het moment van vertrek niet helemaal, de telefoon zei dat het het komende uur  droog en zonnig was, de realiteit zei dat het keihard plensde. Toen we uitgecheckt waren en de auto hadden ingeladen, werd het gelukkig weer redelijk droog.

We gingen naar onze eerste stop van vandaag, Câmara de Lobos, een klein slaperig vissersdorpje zoals ze dat in een reisgids noemen. Nou ik denk dat er weinig te slapen viel want het was giga-druk, toeterende auto’s, ronkende bussen, blaffende honden en gillende wijven. De centrale parkeerplaats was een chaos.

Dit plaatsje ligt op de plek waar de ontdekker van dit eiland, vast één of andere João, als eerst aan land ging. Er waren toen veel zeehonden, maar die zijn nu ergens anders gaan liggen want die willen gewoon rustig slapen. Toch was het de moeite waard door de diverse muurschilderingen en andere bezienswaardigheden.

Ook is dit plaatsje bekend omdat Churchill er graag kwam, en daarom is er ook een beeld van hem.

In het dorpje was ook nog een klein museum gewijd aan de ontwikkeling van de gedrukte pers in Madeira en in het algemeen. Het was leuk om hier even rond te lopen.

We lieten dit dorpje achter ons en gingen naar de Cabo Girão skywalk. Een mooi uitkijkpunt over de oceaan waar ze ook een stukje hebben waar je op glas loopt.

Ook hier was het parkeren weer een megachaos. 5 plekken voor meer dan honderd auto’s tegelijk waardoor de auto’s echt overal in de berm en op de stoep werden geparkeerd. Als er dan een paar flapdrollen bij zitten die nog geen mini in een vrachtwagenparkeerplek kunnen zetten, of op z’n minst 10 keer moeten steken, dan stroopt het behoorlijk op. Gelukkig vonden we een plekje in de berm op niet al te ver lopen.

Het uitzicht was erg mooi, de glazen bodem een beetje een tegenvaller omdat het dus net flink geregend had en iedereen met z’n modderpoten er op stond wat niet echt mee hielp aan de transparantie. Een dwerg met hoogtevrees had hier geen moeite mee gehad.

We gingen naar de volgende stop, Ponta do Sol, waar we een kleine wandeling door de bananenplantages op het programma hadden staan. 

Toen we terug bij de auto kwamen was het tijd voor de lunch. Gisterenavond hadden we pizza gegeten en wat we niet opkregen hadden we bewaard, voor de lunch. Helaas, toen we de doos open deden, bleek dat andere beestjes geen enkele moeite hadden met ananas op een pizza, waardoor deze linea recta de vuilnisbak in ging. Met kriebels over het hele lichaam reden we maar direct naar de volgende stop, om te kijken of we daar ook ergens konden lunchen.

We stopten bij een suiker(riet)fabriek en museum in het plaatsje Calheta. Nou, na het kastanje museum denk je de bodem wel bereikt te hebben. Bij de ingang stonden 3 tandwielen. We gingen de trap op en kwamen in een ongebruikt deel van de fabriek, waar het rook naar benzine, het suikerriet lag opgestapeld, en waar de health and safety inspector van Smurfit in de woorden van Rob Geus niet vrolijk van zou worden.

We liepen een deur uit en kwamen bij een klein terras en een klein winkeltje waar je allerlei soorten rum kon kopen die schijnbaar ook hier gemaakt werd. Verder hingen er 5 foto’s van vroeger.

Het voordeel was dat we wel snel een restaurantje konden zoeken om te lunchen. We liepen langs het enige zandstrand van Madeira.

We reden door heel veel tunnels, die ze hier sowieso heel veel hebben, naar de volgende en laatste stop voordat we naar het hotel gingen, Ponta do Pargo.

Dit is het meest westelijke punt van het eiland, met een mooi uitkijkpunt en natuurlijk een vuurtoren.

Langzaam werd het weer slechter, maar het viel nog steeds mee, af en toe wat zon, de regen zette niet echt door maar wel een flinke koude wind. We gingen dus op weg naar het hotel, langs de westkust, door de bergen met heel veel begroeiing.

We kwamen vlak voordat we de afdaling inzetten richting het hotel nog langs een mooi uitkijkpunt over het dorpje waar we naartoe gingen.

In het dorpje bij het hotel aangekomen regende het de welbekende pijpenstelen. Wij in de stromende regen en niet overdekt alles uitladen, snel het hotel in, was het het verkeerde hotel. Ze hoorden wel bij elkaar maar degene die wij hadden was aan de andere kant van het dorp. We konden dus alles weer inladen, terwijl ze de kraan nog wat verder open hadden gedraaid.

Met wat zoeken kwamen we bij het juiste hotel. Gelukkig was het inmiddels weer droog en was het uitladen geen probleem, behalve dat het erg druk in de straat was om uberhaupt even je auto er te kunnen neerzetten.

Na het inchecken wilden we nog even naar de Spar lopen om wat boodschappen te halen, die was maar 290 meter lopen. Helaas gingen net op dat moment alle sluizen open. Een sprintje hielp niet echt en we kwamen dus doorweekt weer terug in het hotel aan.

Totaal stappen: 14252