Dag 3 – Tokio

Soms denk je een tijd goed af te spreken, en denkt de ene kamer dat je om 7 uur de wekker moet zetten, en de andere kamer dat je dan al aangekleed aan het ontbijt moet zitten. We zullen het anoniem houden maar C en D bleken zich wel heel snel aan te kunnen kleden.

Het ontbijt was een combinatie van Engels, continentaal en Japans, dus was er voor ieder wat wils. Alleen een soort van in olie gekookt ei, was geen grote hit. Het smaakte naar niets en had het mondgevoel van snot. Schijnbaar weten Colin en Damian precies hoe dat is.

We wilden vroeg op pad om de ergste drukte bij de Gotokuji tempel voor te zijn. Het was om 8.00 al boven de 30 graden dus een de poriën werden al direct open gezet. De Gotokuji tempel is een boedhistische tempel die bekend staat om de zwaaiende katten. Je kan een kattenbeeldje kopen en die dan ergens neer zetten, dat brengt geluk. En het brengt ook geld in het laatje van de tempel, want er stonden er heel veel. En waarschijnlijk halen ze er regelmatig een hoop weg en verkopen ze ze gewoon weer. Ook wij kochten een forse jongen en zette hem op een mooi plekje. We konden wel wat geluk gebruiken met de koffers.

We liepen weer terug naar de metro om naar de Shiro-Hige’s cream puff factory  te gaan. Dit is een bakker en klein restaurantje waar ze hele leuke soezen verkopen, in de vorm van een in Japan heel bekend figuurtje, Totoro. Onderweg liepen we nog langs van alles.

Toen we aankwamen was de winkel nog dicht en stond er een kleine rij. We hoefden niet lang te wachten en kregen een tafeltje, wel wat laag, maar aangezien we toch geen 2 meter zijn, was het prima te doen.

We bestelden 4 soezen in verschillende smaken en die waren echt erg lekker en zoals verwacht zagen ze er super grappig uit.

Hierna gingen we naar een straatje met allemaal gekke eettentjes, de Takeshita straat. De eerste waar we heen gingen, was Le Shiner, waar we een regenboogtosti kochten.

Vervolgens gingen we naar Strawberry Fetish voor een lolly van aardbeien.

Bij een winkeltje kochten we nog wat kleding en ventilatortjes omdat die echt wel nodig waren.

Om de suikers nog wat verder aan te vullen, kochten we bij de Totti Candy Factory een joekeloeres van een suikerspin, ook weer in regenboogkleuren.

Iedereen begon langzaam vol te zitten, maar er moet ook nog een crêpe gegeten worden bij Santa Monica Crepes. Hier haakte Richard af, de zwakkeling, maar Colin en Damian lieten zich niet kennen.

Er was nog veel meer te eten, te zien en te doen in het straatje. Er waren knuffelcafés met biggetjes, hamsters, puppies, egels en otters.

We hadden na dit calorieën festijn even tijd voor wat anders, we gingen naar Tokio plaza, waar de ingang vol spiegels zat.

Daarna gingem we naar een soort van mall. Dit bleek echter alleen 9 verdiepingen van kleding voor Japanse meiden.

Onderweg kochten we nog bij een winkel een soort doekjes die wanneer ze in aanraking met lucht komen, erg koud worden. Dit was echt heel erg fijn met de hitte. We hadden er gisteren al mensen mee zien lopen, al snapten we toen nog niet wat het was, maar nadat we een sample hadden gekregen in het suikersteegje.

Aangezien de suikerspiegel weer wat was hersteld konden we naar de volgende cholesterolverhogende calorierijke snack, we gingen naar Happy Pancakes.

Dit zijn hele fluffy pancakes met allerlei toppings. Ze waren echt super lekker, maar Richard moet vanavond wel 2 cholesterolverlagende pillen innemen, anders hoeft hij zich in ieder geval geen zorgen te maken over zijn pensioen, maar wel dat hij z’n testament misschien is moet gaan bijwerken.

De volgende stop was het wereldberoemde kruispunt Shibuya scramble, waar tijdens de spits meer dan 2000 mensen tegelijk iedere 2 minuten oversteken. Het was nu nog niet zo druk, maar toch al chaotisch.

We maakten nog wat foto’s van een beeld van een hond, gemaakt naar een hond die altijd bij het station op z’n baasje zat te wachten, zelfs nadat hij dood was (het baasje, niet de hond, dat ou creepy zijn).

We gingen even terug naar het hotel om bij te komen voor dat we naar het avond programma gingen.

Hier bleek het katje van de ochtend geluk te hebben gebracht, de koffers waren er al!

Omdat onze trouwe lezers voorop staan, begon Cynthia direct met het uitzoeken van de foto’s van gisteren en vandaag.

De dag zat er echter nog niet op, we gingen nog een keer terug naar Shibuya, dit keer om de Shibuya Sky toren op te gaan,  waarvandaan je een mooi uitzicht hebt op het beroemde kruispunt, maar ook over de hele stad.

Als laatste aten we nog wat bij een Italiaans/Japans fusion restaurant in de Shibuya Sky toren, waar Colin en Damian een heerlijke wagyu steak bestelden, en Richard en Cynthia samen werden afgescheept met een Pork Yamayuri; een oneerlijke wereld!

Hierna was het tijd om terug naar het hotel te gaan. Onze kortste route vanuit het treinstation was echter afgesloten, dus moesten we even zoeken hoe we uiteindelijk toch uit het station op weg naar het hotel konden. Toch nog even wat extra stapjes waar we niet meer op zaten te wachten.

We hadden geen puf meer om de foto’s verder af te maken, dus dat wordt hopelijk morgen al komen er dan weer een hoop bij.

Aantal stappen: 26651