Dag 12 – Kyoto

Geïnspireerd door de Ramen Cooking Workshop, hadden we gisteren direct ook een workshop Gyoza’s maken geboekt.

Na de vroege start gisteren, werden we vandaag beloond met een partijtje uitslapen tot 8.15. Fris en fruitig als een zak aardappelen na een warme zomerdag stonden we naast ons bed.

Bij Richard sloeg de inpakstress toe, hoe gaan we al die souvenirs meenemen? Morgen moeten we de koffers weer ingepakt hebben om ze door te sturen naar het hotel in Hiroshima. Met het vakmanschap van een meesterinpakker van de zwarte Pieten academie lukte het hem toch om het weer in de koffers te krijgen, al hebben we daarnaast nu wel 1 grote rugzak tot wastas moeten bombarderen.

We gingen op pad om bij het kleine tentje van vorige keer te ontbijten. Het bleek dat deze dicht was, dus moesten we op zoek naar wat anders. Google bracht weer redding en we vonden een leuk tentje iets verder op in de straat. De maat van dit restaurantje was vergelijkbaar met de badmintonwinkel van gisteren, en in diezelfde ruimte zat ook het keukentje. We kwamen binnen en de ruimte was gevuld. Dit kwam niet omdat wij nu zoveel aangekomen zijn van het lekkere eten, maar toch echt omdat het een erg klein zaakje was.

Het eten was erg lekker, en we stapten op de metro richting de Gyoza workshop. Dit keer was het minder ver lopen vanaf het station, en we kwamen ruim op tijd aan. De natte ruggen waren er niet minder om, maar op een gegeven moment raak je er aan gewend.

We konden gelukkig al wel naar binnen en we wachten totdat we konden beginnen. Hierdoor konden we nog wat aan onze katana techniek werken.

Naast ons, was er nog een moeder met haar zoon die de workshop ook deden, dus lekker rustig. Al moet gezegd worden dat die moeder bepaald niet rustig was en zichzelf graag hoorde praten.

De workshop werd gedaan door Maya, en ze vertelde ons alle stappen van het gyoza maken. We gingen met ze allen aan de slag met het maken van het deeg, de vulling, de velletjes van het deeg en tot slot de gyoza’s van die deegvelletjes en vulling.

Daarna was het alleen nog bakken en stomen en ze waren klaar voor consumptie. Ze waren erg lekker, en het voordeel was, we hadden direct geluncht.

We konden dus weer op pad. Cynthia had gisteren het programma van vandaag omgegooid om ruimte te maken voor de gyoza workshop, maar in de middag hadden we dus nog tijd om een aantal van de bezienswaardigheden van Kyoto te bezoeken.

De eerste, je raadt het al, tempel was de Jusha-jinja. Dit was volgens het de beschrijving een ‘verborgen parel’. We lieten ons met de taxi er heen brengen en zo stapten we uit.

We dachten dat we het verkeerd gelezen hadden, maar er stond echt verborgen parel. Het bleek echter dat de tempel die we zochten, naast een andere tempel uit de klasse toeristenmagneet, stond. We moesten ook door de bekende tempel heen om er te komen. We maakten maar van de gelegenheid gebruik om genoeg foto’s te maken.

Uiteindelijk vonden we de verborgen parel, maar hij was helaas in onderhoud.

We liepen weer terug en gingen de tempel uit. We liepen door het straatje langs allerlei souvenirwinkels en er werd nog het één en ander bijgekocht. Dit moeten we dus nog in de koffers er bij krijgen.

In deze zelfde buurt was nog een ander leuk tempeltje, welke in het teken stond van aapjes, de Yasaka Koshin-do.

Ook liepen we nog langs de Snoo-py, waar we een heerlijk ijsje haalden.

We hadden even genoeg van de drukte dus besloten we even terug naar het hotel te gaan om onze lichaamstemperatuur weer tot acceptabel niveau te laten dalen.

’s Avonds hadden we nog iets nieuws op de planning, maar eerst gingen we weer even eten in de foodhall. Dit blijft een prima keuze. De Wagyu burgers zijn zo juicy dat je er handschoenen bij krijgt.

Zoals je misschien weet, zijn de Japanners wel van de snufjes, en zo hebben ze van die toiletten met verwarmde brillen en billensprayers. Sommige toiletten, zo ook hier bij de foodhall, hebben ook nog een extra snufje, de privacy mode. We hebben het nog niet geprobeerd, maar of er gaat hele harde muziek spelen, of je hoort zulke poep geluiden dat je eigen geluid gecamoufleerd wordt. Het lijkt toch een beetje het nut voorbij te schieten want als je muziek hoort uit het toilet naast je, weet je nog steeds dat die persoon stevig zit te beren.

Nadat de burgers, biefstukreepjes en kipstukken op waren, gingen we naar de metro voor de laatste activiteit. Terwijl we vanaf de metro liepen, liepen we nog diverse winkeltjes.

We gingen naar een non-verbale theatervoorstelling, Gear. We wisten niet goed wat we moesten verwachten, maar het was echt superleuk. Tijdens de voorstelling mocht je natuurlijk geen foto’s maken, dus hebben we alleen een foto van het podium vooraf, en een foto achteraf. Ik heb wel de officiële video gelinked.

Aantal stappen: 16356