Dag 4 – Bijen en Watervallen

Veel tijd hadden we niet om onze roes van de cocktails uit te slapen, er stonden weer diverse activiteiten op de planning. De eerste stop was een bijzondere ervaring.

We gingen bij een honing boerderij langs waar we onze kennis over bijen en honing gingen laten bijspijkeren. Eerst kregen we bijscholing over de verschillende planten die er in de buurt waren en waar de bijen hun nectar vandaan haalden.

Daarna gingen we naar een bijgebouw waar twee bijenkorven in stonden. De bijen konden echter de korf alleen uit via een gat door de buitenwand van het gebouw. Je kon ze echter wel goed zien zitten en zien krioelen. Aan de bijenkorf zat een slang waardoor je de lucht uit de bijenkorf kon inademen wat blijkbaar goed is voor mensen met ademhalingsproblemen. Of er ook bijwerkingen waren, stond niet in de bijsluiter.

Hier kregen we verder nog meer bijles over de verschillende soorten bijen, hoe ze honing maken en welke hoofd- en bijzaken er nog meer in zo’n korf afspelen.

Hierna gingen we naar de fabriek waar de honing verder werd verwerkt. Na een informatief filmpje om onze kennis nog wat bij te schaven, kregen we nog een mini-quiz die gewonnen werd door Cynthia en Damian, maar dat was een bijzaak, al mochten ze later wel in de shop een leuke prijs uitzoeken.

Hierna kregen we een kijkje in de fabriek waar twee bijziende dames bezig waren om etiketten op de honingpotten te plakken.

Uiteindelijk gingen we natuurlijk ook de honing proeven. Alle honing was erg lekker, allen met een toch iets andere bijsmaak. We kochten dus verschillende soorten honing en moesten onze mening over bijen bijstellen.

Het was misschien al opgevallen maar we hadden nog geen hike gedaan naar een waterval, dus dat gingen we nu rechtzetten. We gingen op weg naar de volgende stop, een hike naar de Kaledonia Waterfall.

We reden weer over rustige slingerweggetjes door de bergen. We kregen wel honger maar er was weinig te zien waar we konden eten.  We twijfelden of we zouden stoppen bij een soort van restaurantje wat er nogal shabby uitzag, zo’n plek waar je voedselvergiftiging op loopt. We deden dit toch maar niet. Vervolgens sloegen we de bocht om, om ineens midden in een dorpje te rijden met diverse plekken waar je prima kon eten.

Bij het begin van de trail naar de Kaledonia waterval parkeerden we de auto en gingen op pad. Het liep lekker vlot, rustig naar beneden, en we snapten niet waarom bij de beschrijving stond dat dit een pittige trail was. De omgeving was prachtig en was herfstachtig ondanks dat de temperatuur hier ook niet echt laag was.

Na een tijdje werd het wat steiler en rotsachtiger, en toen kwam ook het besef dat we natuurlijk ook weer omhoog zouden moeten lopen. We liepen toch lekker stevig door en liepen onderweg langs een kleinere waterval en diverse stroomversnellingen.

Uiteindelijk kwamen we bij de waterval waar het om ging.

Vervolgens moesten we natuurlijk wel weer omhoog lopen. Zoals altijd kiezen we er zelf voor om het zo snel mogelijk te doen, sneller dan de tijd die er voor staat. Het was te merken dat dit weer even geleden was, dus binnen no-time zat de hartslag over het wettelijk toegestane maximum heen.

Maar het bleef niet bij deze ene waterval, er was nog een tweede in de buurt, de Millomeris waterval. Na een klein stukje rijden, gingen we weer op pad. De trail was op papier een stuk korter en ook vrij eenvoudig, maar het pad begon al direct met een flinke afdaling, om daarna over te gaan in een licht aflopend pad. Er zat echter op tweederde van de trail ineens weer een flinke klim en afdaling in het verschiet.

Ineens kwamen we op een weg uit waar allemaal auto’s geparkeerd stonden, en vanaf daar was het nog een redelijk eenvoudig stukje naar de waterval, wel nog met wat trappen en zo, maar vrij kort. In principe hadden we dus die hele afdaling, en zodirect die hele klim, voor joker gedaan.

Die klim moest natuurlijk ook weer in record tempo, al waren de benen en longen daar niet zo blij mee.

Het was (gelukkig) tijd om naar het hotel te gaan. Na een zeer welkome douche en een prima hapje in het restaurant van het hotel, speelden we nog een potje kaarten om daarna ons bed op te zoeken.