Dag 3 – Lefkara – Lanarka

Je vraagt je misschien af, hebben die Cyprioten nog een nationale feestdag, en marcheren ze dan door te straten of gaan ze dan bijvoorbeeld massaal naar een ezelboederij zoals Nederlanders naar de woonboulevard gaan?

Na een toch al onrustige nacht door de slechte race van Max Verstappen, werden we vanochtend om 5.30 gewekt door het antwoord op de bovenstaande vraag. Ja ze hebben een nationale feestdag en ja ze gaan dan om 5.30 in de ochtend lopen marcheren met trommels, trompetten en eigenlijk alles wat herrie maakt. We zaten dus rechtop in bed. Daarna sliepen we niet echt geweldig meer dus het was niet onze beste nacht.

Het ontbijt was lekker en we zaten op tijd in de auto voor de eerste stop. Na de vroege start leek iedereen wel weer naar bed gegaan want de straten waren leeg.

We reden naar Choiroktittia, een opgraving met ruïnes en reconstructies van het late stenen tijdperk. Het was er erg stil en ondanks het vroege tijdstip, scheen de zon al stevig. Het was echt zweten geblazen met de zon. We hadden last van zwillen, zwiemels, zwutsen, zwakken en zwanussen.

Hierna gingen we op weg naar Lefkara, een leuk dorpje wat bekend staat om het kant- en zilverwerk. Aangezien het een erg oud dorp is, hadden we van te voren al gezocht naar parkeerplaatsen. We reden het dorpje in en kwamen er achter dat er toch al een hoop mensen weer uit bed waren en ook dachten naar Lefkara te gaan. Het was echt file rijden, alle parkeerplaatsen waren afgeladen en uiteindelijk stonden we ineens weer buiten het dorpje met de auto.

Buiten het dorpje zat ook een kant- en zilverwinkel, dus we besloten daarheen te gaan. In de winkel werden we uitgebreid geïnformeerd over het kant- en zilverwerk. Vooral het feit dat Leonardo da Vinci ooit in Lefkara een tafelkleedje heeft gekocht is erg vaak voorbij gekomen.

Omdat we door de omstandigheden sneller in Lefkara klaar waren dan gepland, besloten we nog even naar de Golden Donkeys farm te gaan. Daar hadden we van te voren naar gekeken maar het paste niet echt in het schema, en de inschatting was dat Colin en Damian hier ook niet heel enthousiast van zouden worden. Niets was minder waar! Dus we gooiden het adres in Google Maps en off we went.

Een paar kilometer voor we er waren kwamen we ineens in een opstopping terecht. Het was een smalle weg, en er kwam verkeer tegemoet, dus dat kan gebeuren. Het bleek echter zo te zijn, dat alle Cyprioten en ook nog aardig wat toeristen op weg waren naar dezelfde Golden Donkeys farm.

Na een flinke file kwamen we eindelijk aan en toen bleken de parkeerplaats en de overloopparkeerplaats al vol te zijn, en werden we in een steengroeve gestuurd om te parkeren. Het was echt een gekkenhuis!

Nadat we de auto eindelijk ergens hadden achtergelaten, probeerden we toch bij de Golden Donkey farm binnen te komen. Het was echt afgeladen. Nadat Colin een ezel had geaaid, maakten we zo snel mogelijk rechtsomkeert.

We zijn 1 keer eerder in Griekenland geweest, toen hadden ze een soort kleine oliebolletjes als toetje, loukoumades, en die verkochten ze hier ook. We kochten 2 porties, maar dat was genoeg voor 6, dus hadden we iets teveel.

Hierna gingen we naar de Lefkara dam en stuwmeer. De weg om er te komen was wel wat hobbelig. Eerst kwamen we bij de dam zelf, dat ging nog wel. Daarna gingen we op pad naar het viewpoint op de berg. Dat was wel van een andere orde. Een pad van grof grind en kleine tot grote stenen. Cynthia sloeg weer ouderwets doodsangsten uit, en dan hielp het niet mee dat op de spotify playlist onder andere liedjes met de titel, It is raining men, Papa was a rolling stone en Skyfall voorbij kwamen.

Het uitzicht was in ieder geval prima, maar we moesten natuurlijk ook terug, en dat betekende keren bovenop de berg op een vrij smalle plek. Ook dit vond niet iedereen even prettig. Richard had het wel prima naar z’n zin.

Hierna reden we richting het Sha Mine lake. Een meer bovenop een mijn wat door de chemicaliën uit de mijn allerlei kleuren heeft. Dit zag er mooi uit maar had wel een typische lucht.

We stapten weer in de auto en gingen op weg naar Hala Sultan Tekke, een moskee die gebouwd is ter ere van de verpleegster van Mohammed die daar schijnbaar gevallen was van haar ezel en stierf. Aangezien we allemaal in korte broek waren, konden we de moskee echter niet in.

Hier vlakbij was ook het zoutmeer van Lanarka, een ondiep meer dat in de zomer droogvalt en pas in de winter weer vult. Het verdampte water laat een glinsterende zoutlaag achter.

Uiteindelijk was het mooi geweest en gingen we naar het hotel om even lekker op te frissen. Om te eten liepen we naar het centrum, waar we bij een Grieks restaurant souvlaki bestelden.

De laatste activiteit voor vandaag was een cursus lokale cocktails maken. We liepen eerst langs de St Lazaruskerk.

Het tentje zat in een nogal afzichtelijk straatje, zo’n straatje in een buurt die in makelaarstaal een opkomende, hippe buurt heet.

De workshop was erg leuk, we kregen veel informatie en hij deed zijn best om de te maken cocktails aan te passen op de persoonlijke smaak.

Na nog een kopje thee en koffie in het hotel, zat de dag er weer op.