Dag 19 – Nara

Langzaam maar zeker komt het einde van de vakantie in zicht. Maar we hebben nog een paar dagen, en dus een paar mogelijkheden om leuke herinneringen te maken. Zo ook vandaag.

Na een luie start, pakten we de trein naar Nara. Japan heeft meerdere hoofdsteden gehad en Nara was de eerste meer dan 1300 jaar geleden.

Wat hier vooral leuk is, is dat hier ook weer herten loslopen. Ze zijn wel wild maar erg gewend aan mensen. Ze steken over op zebrapaden en buigen als ze naar een mens toelopen in de hoop iets te eten te krijgen.

Cynthia werd er iets minder enthousiast van. Ze heeft al veel angsten overwonnen, maar de angst voor wilde dieren nog niet. Zelfs het kleinste hertje kon haar niet bekoren. Uiteindelijk koos ze ervoor haar drie dappere mannen op pad te sturen om foto’s te maken, en zelf in de Starbucks te gaan zitten.

We gingen dus als drie testosteronbommen op pad tussen de herten. We kozen er voor om niet dezelfde weg als de meeste mensen te lopen maar een rustig straatje in te slaan.

Geen mensen, geen herten bleek. We kwamen bij een Japanse tuin en we gingen hier even rond kijken.

Er was bij de tuin ook nog een mini-museum waar we ook nog even naar binnen gingen.

We liepen verder en kwamen vanaf de zijkant bij de belangrijkste trekpleisters van Nara, de Todai-ji Daibutsuden en de Todai-ji Namdaimon. Veel mensen betekende weer veel herten.

De Daibutsuden is een hele grote hal, waar een hele grote Boedha staat. Deze Boedha van brons  en goud is 16 meter hoog en net minder dan 1300 jaar oud.

Er naast stonden/zaten nog 2 kleinere Boedha’s, en diverse andere mooie beelden.

We kregen het er warm van.

We liepen naar buiten richting de Namdaimon, de Great South Gate. Dit is  zoals je al kan raden een grote poort, van hout. Het was net als de Boedha een indrukwekkend gezicht.

Voordat we er door gingen, gingen we eerst naar Todai-ji museum om nog wat meer cultuur te snuiven. Helaas mochten we hier geen foto’s maken.

We liepen terug richting Cynthia om haar op te halen, wat toch een beetje voelde als haar ophalen bij het speelparadijs van de Ikea.

Er waren niet zo heel veel mogelijkheden om ergens te eten, dus moesten we in de rij gaan staan bij een klein restaurant. We hoefden gelukkig niet al te lang te wachten en konden we bijkomen in de airco. Het eten was erg lekker, een soort gepaneerde schnitzel van Wagyu.

Er was nog 1 beroemde tempel die we nog niet hadden gehad, die zat alleen wel echt midden in het epicentrum van de herten activiteit. Cynthia bleef dus weer even achter en de rest ging op pad.

We liepen richting de tempel, een 5 verdiepingen hoge pagode, en het viel vrij snel op, dat er helemaal geen pagode te zien was, alleen een soort ingepakte kubus. Het bleek dat de pagode gerestaureerd werd en je hem dus helemaal niet kon bezoeken.

We haalden Cynthia weer op uit de ballenbak en gingen richting het station en terug naar het hotel.

Na alvast de foto’s te hebben uitgezocht, een deel van het blog te hebben geschreven, of nog even te hebben geluierd, gingen we op pad voor de volgende immersie in de Japanse cultuur.

Denk je Japan, dan denk je sushi. We waren echter nog niet heel veel sushi tenten tegengekomen. Dit blijkt te zijn omdat er een tekort is aan sushi chefs. Daar gingen we wat aan doen met een stoomcursus sushi maken.

Daarna moesten we het wel opeten. Een probleem is natuurlijk wel dat sushi vaak met vis is, en dat dat nou net niet graag gegeten wordt in huize Schouten. Voor 2 was deze aversie zo hoog, dat er was doorgegeven dat ze vegetarisch waren.

Nadat we wat moeite hadden gehad om het te vinden, kwamen we net op tijd binnen gevallen. Een andere familie was er al. Toevallig bleken dit Nederlander, nog toevalliger was dat 3 van de 4 uit Rotterdam kwamen, 2 daarvan uit Spijkenisse, en dat ze nog regelmatig bij opa en oma op bezoek gingen in de Maaswijk.

Terug naar de sushi. Eerst moesten we natuurlijk weer in de sushi chef kleding gehezen worden. Het had een hoog pepi en kokki gehalte.

Na wat uitleg gingen we aan de slag met de rijst, roeren, snijden, rollen, peuren en dan een stukkie vis of groente erop. We moesten verschillende soorten sushi maken, met verschillende technieken. Ook kregen we nog wat uitleg over de Sake.

Uiteindelijk hadden we allemaal een plankje met 12 stukjes sushi.

Toen kwam het moeilijkste van de avond, het opeten. Colin en Richard aten ze redelijk makkelijk weg. Damian twijfelde of hij niet beter de vis optie had kunnen kiezen, maar at ze toch dapper op. Bij 1 ging hij wel bijna over z’n nek, maar dat ging gelukkig net goed.

Cynthia at er dapper ook een paar en zat toen vol. Omdat ze nog wel aardig wat over had, probeerde ze die nog te slijten bij de rest. Waar dit normaal geen probleem is, bleef ze er nu toch mee zitten.

Aan het eind kregen we allemaal een sushi chef certificaat, al weet ik niet hoeveel dit gaat toevoegen op je cv bij het solliciteren.

Aantal stappen: 17860