Dag 18 – Osaka

Vandaag stond er weer een divers programma op het planning. Klimmen, glijden, gamen, schrijven, vandaag komt het allemaal aan bod.

Omdat het vandaag druk bij het ontbijt zou worden, hadden we bij aankomst al een tijdslot voor het ontbijt moeten kiezen. Helaas betekende dat, dat we nu eerder dan strikt noodzakelijk de wekker al ging. Niet dat het erg vroeg was, net zo laat als gisteren, maar een half uurtje langer blijven liggen is ook wel eens lekker.

Het eerste bezoek van vandaag was aan de Tsutentaku Tower. Dit is een beetje eifeltoren-achtige toren waar je kan kijken over de stad. Terwijl we daar naar toe liepen, liepen we door een leuke wijk met allerlei versieringen boven winkels en restaurants.

Verder zagen we constant een soort gouden mannetje dat blijkbaar geluk bracht. Het bleek dat hij billiken heette.  Let op, met 1 k. Toen we hem met twee k’s tegen kwamen waren we ineens in een hele andere wijk terecht gekomen.

We kwamen bij de toren en we gingen naar het platform waar je kon uitkijken over de stad. Onderweg naar boven liepen we langs een tentoonstelling over een andere of andere superheld.

Het uitzicht over de stad was dit keer beter dan afgelopen week, ondanks dat we lager stonden. Waarschijnlijk kwam dit doordat het minder grauw was. Rotterdam blijft echter nog steeds mooier.

We gingen weer naar beneden en liepen langs nog een andere tentoonstelling, over Glico, een soort snoep gemaakt van oesterbouillon, waar we eerder ook al een hele grote afbeelding van de mascotte van hadden gezien.

Bij deze toren kon je ook van een lange glijbaan afglijden, iets wat we natuurlijk ook nog even deden.

Vanuit de toren liepen we naar een wijk die bekend staat om alle winkels gerelateerd aan games, manga en anime. We liepen 1 van de eerste winkels in, en hier verkochten ze allemaal oude spelcomputers en spelletjes. Echt superleuk om te zien.

Zo kwamen we nog allerlei winkels tegen, ook met heel veel anime en manga figuren. Zelf hebben we hier niets gekocht, maar als je er van houdt, kun je hier heel veel geld over de balk smijten.

We liepen door richting de Namba Yasaka Jinja tempel. Hier hadden ze wel een erg spectaculaire tempel, die eigenlijk zo in de game en anime wijk had kunnen staan.

We kwamen langs nog een tempel, de Hozen-ji tempel, deze was weer een stuk authentieker.

Daarna liepen we naar onze volgende bestemming. We hebben ons al in de Japanse cultuur verdiept, maar we hadden ons nog niet bezig gehouden met de Japanse calligrafie. Dat was wat we nu dus gingen doen. Ook dit was weer erg leuk om te doen. Na wat uitleg, gingen we eerst oefenen op de basis strepen, punten en vegen.

We hadden allemaal een karakter uitgekozen welke we eerst diverse keren gingen oefenen.

Nadat we, en de sensei, tevreden waren, schilderden we hem nog een keer, maar dan op een houten plaatje.

Met de druk er volop, omdat je het natuurlijk niet veel verpesten, zeker niet als iedereen zit te kijken, persten we allemaal een mooi teken er uit.

Daarna moesten we hem nog in het rood ondertekenen met een klein symbooltje. Weer zat de spanning er goed in, want je kon je werk toch nog een keer goed verpesten. Uiteindelijk lukte het bij iedereen en konden we opgelucht adem halen.

We kregen een kopje thee met een soort gekleurde deegballetjes om even tot rust te komen, en om onze kunstwerken de tijd te geven om goed te drogen.

De houten plaatjes werden in een mapje gedaan wat Japanners als een sport kalender ophangen als het nieuwe jaar begint, het doet dan dienst als een soort goed voornemen.

We gingen weer op pad naar een warenhuis waar en een pokemon winkel, een pokemon cafe en een kirby cafe op 1 verdieping zitten. Ook hier was het weer een drukte van jewelste, al was het wel iets rustiger en kon Damian eindelijk wat Pokemon pakjes kopen.

Na nog wat andere winkels te hebben bezocht, vonden we het tijd om terug naar het hotel te gaan en te eten. We zochten in de buurt van het hotel naar een leuk restaurantje, maar net als vorige keren werden we overal weggestuurd omdat ze vol zaten. Damian dacht bij 1 restaurant te horen dat er werd gezegd dat het alleen voor Aziaten was, maar de rest was vrij zeker dat er gezegd werd dat het alleen met reservering was.

Net toen we bijna de hoop op wilden geven, liepen we voorbij een zaakje dat er best goed uit zag. Dit restaurant was gespecialiseerd in het Iberico varken. We vroegen of er plek was, en de ober knikte en stapte ook naar buiten en vroeg ons hem te volgen.

We liepen een schimmig steegje in naast het restaurant en na zo’n 10 meter zat aan de kant een soort kluisdeur.

We gingen naar binnen en liepen een gang met houten wanden in. We dachten dat wij bij een satanische sekte waren binnen gelopen en dat we zelf op het menu zouden eindigen, toen de ober een wand opzij schoof en er een privé dinning room voor onze neus verscheen. We gingen zitten en de deur ging weer dicht.

Nog steeds waren we er niet gerust op, tot een vriendelijke serveerster ons een beetje zenuwachtig het menu kwam brengen.

We hebben echt heerlijk gegeten, en we kunnen het nog na vertellen ook.

Uiteindelijk waren we natuurlijk allemaal weer versleten en was het tijd om langs uit te gaan liggen.

Aantal stappen: 21163