Ondanks de papieren muren was het een rustige nacht. Net zoals de monniken moesten we natuurlijk vroeg op, omdat we om 7.00 het ochtendgebed zouden bijwonen.
Het ochtendgebed was een aparte belevenis waar we begrijpelijk geen foto’s mochten maken. Gelukkig werd er tussendoor het een en ander uitgelegd en hadden ze ook een PowerPoint presentatie op een tv. Ze houden van tradities, maar zijn niet te beroerd om af en toe wat te moderniseren.
Naast het bijwonen, mochten we ook meedoen met een offer, het meezingen van een chant (fonetisch opgeschreven zodat we een idee hadden wat we moesten zingen) en natuurlijk een meditatie sessie. Hierna konden we wel wat foto’s maken.
Na deze start, werden we naar de ontbijtzaal gebracht. In tegenstelling tot gisteren zat nu wel iedereen samen in een grote zaal, al zat elke groep aan een eigen tafel en stonden er kamerschermen tussen de tafels. Het ontbijt was ook nu weer vegetarisch. De meningen waren dit keer iets meer verdeeld over de smaak.
Het was uiteindelijk tijd om onze spullen te gaan inpakken en richting het station tegaan, voor de hele reis terug. Net als gisteren bestond deze weer uit veel verschillende stappen. Dit keer was het alleen wel belangrijk om op tijd in Shin Osaka te zijn, omdat we daar weer op de Shinkansen stappen.
Ondanks dat het vandaag met slechts 33 graden een stuk koeler is, zorgde diverse krappe overstappen toch weer voor zwetende oksels.
Omdat we zo weinig tijd hadden om over te stappen, hadden we geen tijd om lunch te halen. Op het perron trokken we 2 zakken chocolade koekjes uit een automaat en daar moesten we het mee doen.
De Shinkansen rit naar Hiroshima ging als een speer voorbij en voordat we er erg in hadden, moesten we de trein al weer uit, terwijl we nog lekker midden in een boek, filmpje of puzzel zaten.
In Hiroshima werden we direct met de neus op de feiten gedrukt, niet alleen de bus staat onder aan op de vervoersladder, ook de stadstram neemt een positie in rond diezelfde bus en waterfiets. We liepen het station uit richting de trams, moesten achteraan sluiten in een lange rij, stonden als haringen in een ton in de tram, en de tram leek iedere 250 meter een halte te hebben. We deden er 25 minuten over om van het station naar het Hiroshima Peace Memorial Park te komen, waarschijnlijk hadden we er lopend net zolang over gedaan.
In het Hiroshima Peace Memorial Park gingen we eerst naar de Atomic Bomb Dome. Één van de weinige gebouwen die nog (gedeeltelijk) overeind stonden nadat de atoombom was afgegaan, waarschijnlijk omdat deze er juist pal onder stond en de druk golf de verticale muren hierdoor intact liet. Echt een bizar gezicht.
Daarna liepen we via het Childrens monument door richting de Eternal Flame en het lege graf voor alle slachtoffers die nooit meer gevonden zijn. Het was afgelopen woensdag 80 jaar geleden dat de atoombom hier was gevallen. Hierdoor stonden er nog allerlei tenten en bloemen van de herdenkingen.
Daarna gingen we naar de Memorial Hall en het Memorial Museum. De Memorial Hall is eigenlijk een mini museum maar de ingang valt niet zo op, dus was het er rustig, wat niet van het Memorial Museum gezegd kon worden. Beiden waren echter enorm indrukwekkend. Foto’s maken was binnen lastig maar we hebben er toch een paar kunnen maken. We kwamen alle 4 een beetje beduusd naar buiten.
Er waren heel veel foto’s te zien van slachtoffers, dit waren echt vreselijke beelden. Die hebben we niet gefotografeerd. Alleen onderstaande foto hebben we gemaakt.
We liepen door richting naar het Mother and Child monument en daarna naar de Gates of Peace.
Als laatste waren er nog diverse kleine monumenten aan de rand van het park.
We zagen op diverse plekken deze versieringen. Toen we er goed naar keken, zagen we dat ze bestonden uit kleine origami kraanvogels.
Uiteindelijk was het tijd om richting het hotel te gaan. We kwamen even bij maar eigenlijk hadden we al honger. Naast ons hotel zat een Yakinuki restaurant maar die bleek helemaal vol te zitten. We probeerden het bij diverse andere restaurants en ook die zaten helemaal vol. Na diverse pogingen, konden we toch ergens terecht, we moesten wel aan de bar zitten. Het eten was echter zeer goed en de bediening supervriendelijk. We waren wel de enige toeristen, maar dat maakt het juist leuker.
Onderweg kwamen we weer diverse gekke putdeksels tegen.
Hierna ploften we in het hotel neer en deden we, naast het uitzoeken van de foto’s en het schrijven van het blog, niets meer.
Aantal stappen: 11744
1 gedachte over “Dag 14 – Koyasan – Hiroshima”
Wakker worden bij de monniken , dat is even wat anders en meedoen
met hun rituelen . Fijn dat ze powerpoint hadden zodat je kon zien wat de bedoeling was .
Wel vreemd dat bij het ontbijt kamerschermen tussen de tafels stonden.
Daarna lekker bijkomen in de trein , jammer dat de tram overvol was en zo vaak moest stoppen.
In het Hiroshima Peace Memorial Park zal het best heftig geweest zijn
wat jullie allemaal gezien hebben .
Reacties zijn gesloten.