Dag 10 – Kyoto

Vandaag stond de 2de etappe van de tempeltocht van Kyoto op het programma. Naar verwachting eindigde deze etappe bergop met een ontsnapping van kleine kopgroep.

We begonnen met een lekker, maar snel ontbijt bij een koffiehuisje vlak bij het station. Hierna stapten we in de trein en gingen op pad.

De eerste stop was het bijwonen van een traditionele theeceremonie. Daar wordt hier een hele (g)heisa van gemaakt.

We moesten een klein stukje van het station lopen, natuurlijk weer in een dikke 35 tot 40 graden, dus de warming up konden we overslaan. Het eerste wat moest gebeuren was onze transformatie tot Japanners. Cynthia moest mee naar de dameskant, de heren gingen samen naar de herenkant.

Allemaal werden we gestript van westerse kleding, gelukkig op ondergoed na, en in kimono’s, touwtjes en banden gewikkeld. Bij de ene persoon zat z’n buik meer in de weg dan bij de anderen. Gelukkig hing er een bordje dat vroeger tentijde van de samurai’s het een teken van sociale status was. Zo zie je maar, het is allemaal een kwestie van perspectief.

Goed, we kwamen allemaal weer samen als Temu Japanners en gingen richting de theezaal. We namen plaats op lage stoeltjes achter een laag tafeltje en waren er klaar voor.

De theedame deed een heel verhaal over hoe de theeceremonie werkt, de belangrijkheid er van, en hoe je de thee maakt natuurlijk.

We moesten zelf de thee maken nadat de theedame heet water bij ons matchapoeder had geschonken (uit de ceremoniële thermoskan). We hadden een soort bamboeborstel waarmee we moesten kloppen totdat er schuim op de tijd bleef staan.

Daarna mochten we het drinken. Niet iedereen was even enthousiast maar we knikten beleefd.

Na de theeceremonie was het tijd voor het maken van foto’s in de theehal en in de theetuin.

Hierna moesten/mochten de kimono’s weer uit en gingen we naar deel 2 van de ochtend, het samurai en ninja museum. Het was een klein stukje lopen van de theetantes naar samurai’s, maar ook nu stond het zweet in plasjes op diverse plekken van het lichaam.

In het museum kregen we een rondleiding langs van alles wat met een samurai en/of ninja te maken had.

Er was nog een kleine sessie met werpsterren gooien. Na 5 oefenworpen was het tijd voor de officiële wedstrijdworp. Het bleek dat het resultaat bij het oefenen geen correlatie had met het succes bij de officiële worp. De verliezers moesten zich verkleden tot samurai.

Aan de overkant van het museum kochten we wat broodjes voor de lunch en keken naar de afstand naar de Mikane-jinja tempel. OV leek geen optie, en de optie die er was, was met bussen. Aangezien deze ver onderaan de ladder staan bij Richard qua vervoer, nog net boven de pogostick en skippybal, en op een gedeelde tree met de waterfiets, namen we een taxi.

We werden afgezet bij de tempel, een klein stadstempeltje, met een iets te grote gouden Tori.

Hierna gingen we naar een andere tempel midden in de stad, de Daruma-dera. Deze tempel staat helemaal vol met Daruma poppen, zo’n 8000. We hebben het niet nageteld, we geloofden Internet deze keer. We werden in ieder geval hartelijk ontvangen door het Japanse vrouwtje achter de balie, die met behulp van Google translate ons een hele uitleg in het Nederlands gaf over de tempel en alles er omheen.

We waren nog niet uitgetempeld, de volgende was de Kinkaku-ji tempel. Dit is een grotere tempel, meer aan de rand van de stad, die een gouden paviljoen heeft. Naar verluidt is er 20 kg goud gebruikt.

Deze tempel was wel een toeristentrekpleister. Massa’s mensen, we werden als vee door de paadjes geperst om na een minuut of 10 aan de andere kant weer buiten te staan.

Het voordeel van zoveel toeristen is dat er ook ijs te krijgen was.

Komt er nog een einde aan deze tempelarij? Voor vandaag bijna, we hadden alleen nog de Kurama-dera tempel te gaan. Deze ligt echt een heel stuk buiten de stad, wat ons even de tijd gaf af te koelen in de taxi.

We kwamen bij de tempel aan, en hier waren bijna geen toeristen. Toch was het niet heel rustig omdat er net een klasje van zo’n 10 Japanse kleuters aankwam. Richard probeerde de klassenfoto nog te fotobommen, maar werd net op tijd ontdekt.

De tempel had twee delen, één beneden aan de berg, en één hoger op de berg. Deze monniken waren niet gek en hadden al lang bedacht dat een treintje omhoog één stuk makkelijker is, en ook nog door de toeristen betaald kan worden.

Nu deze etappe er op zat, was het tijd om terug te gaan. We besloten terug wel de trein te nemen, het station zat vlak bij de tempel. Hier hingen nog wat beelden van een Tengus, een mythisch wezen en wij vermoeden familie van Pinokkio.

We moesten overstappen op een andere trein. Hiervoor moesten we alleen wel 10 minuten lopen omdat dat metrostation aan de andere kant van de wijk zat. Toch was het wel leuk om zo’n woonwijk in Japan te zien.

Terwijl we in de metro zaten, bedachten we dat we ook 1 extra halte konden blijven zitten en dan bij Kyoto station weer naar het foodcourt van gisteren te gaan, dit zat er tegenover.

Dit keer werden er Wagyu burgers en pannenkoeken besteld, toch nog gevolgd door wat gyoza’s en kipstukken.

De dag zat er op, zeker omdat we morgen vroeg beginnen.

Aantal stappen: 17616